صراط: اخبار ویژه امروز روزنامه کیهان به شرح زیر است:
روایت یک عضو اپوزیسیون از عقده حقارت روشنفکرنمایان
«در مذاکرات پیش‌رو، مانع اصلی نه ایران، که غرب و به ویژه آمریکاست».
محمد برقعی از چهره‌های نزدیک به نهضت آزادی و مقیم آمریکا ضمن بیان مطلب فوق، به نقد حس مرعوبانه نسبت به غرب و آمریکا پرداخته و در جرس نوشت: متأسفانه برخی هم‌وطنان در اثر ناآشنایی با فرهنگ غرب فریب رسانه‌های غربی را می‌خورند و فکر می‌کنند تنها مانع در راه حسن رابطه با غرب دولت ایران است و اگر ایران همکاری لازم و شفافیت کافی داشته باشد دیگر مشکلی نخواهد بود. ریشه این برداشت در عقده حقارت جهان سومی است. این عقده که بر آن است ما وحشی و یاغی و غرب متمدن و صلح جو است، و این بدآموزی چنان در جان آنان جای گرفته که حتی از غرب هم که متنفر می‌شوند، و همه جا شعار ضد غرب سر می‌دهند، باز همه وجودشان در چنگال این عقده حقارت است.
وی می‌افزاید: بسیاری از جهان سومی‌هایی را که دیده‌ام بر آن باورند که غربیان به ویژه آمریکائیان رک و راست حرفشان را می‌زنند و مثل ما درصدد پوشش تعارف و زبان بازی پنهان‌کاری نمی‌کنند و این از بزرگترین خطاها است. اینان در پاره‌ای از مسائل شخصی که خود می‌گزینند و حساب سود و زیان آن را هم کرده‌اند حرفشان را می‌زنند. اما همین حد باز بودن هم در گرو حسابگری است و مرزکشی پیوسته.
وی خاطرنشان کرد بر مبنای مدارک حال می‌دانیم، صدام زمانی به کویت حمله کرد که از سوی آمریکا چراغ سبز دیده بود، و هرگز فکر نمی‌کرد آمریکا که از او حمایت‌ها کرده، برای او دام گسترده باشد. قذافی فریب همین شیرین‌زبانی‌ها را خورد، که علاوه بر افشای همه برنامه‌های هسته‌ای‌اش خوش‌خدمتی را تا حد خیانت به ایران پیش برد. تنها چند ماه پیش از حمله به لیبی بود که سفارت لیبی در شهر واشنگتن میهمانی مفصلی داد و مقامات بسیاری از آمریکایی‌ها در آن شرکت کردند و هر یک به زبانی از دوستی با قذافی گفتند، برقعی می‌نویسد: از این روی در مذاکرات با ایران هم مانع اصلی نه ایران که غرب، و به ویژه آمریکا است.
وی ضمن تخطئه کیهان(!) تصریح کرد: بیان این حقایق برای شناخت واقعیت‌ها و محدود کردن توقعات از مذاکره است.
تضمین دوباره اوباما به ایپک تحریم‌ها را کاهش نمی‌دهیم
محافل رسانه‌ای و سیاسی آمریکا از موضعی طلبکارانه درباره مذاکره با ایران سخن می‌گویند و معتقدند در ازای مطالبه انواع امتیازها نباید سخنی درباره کاهش تحریم‌ها گفته شود.
مؤسسه سیاست‌گذاری خاور نزدیک واشنگتن در تحلیلی به قلم دایان برنز و از قول کارشناسان غربی نوشت: آمریکا و غرب در مذاکرات نوامبر ایران را برای برچیدن حداقل بخشی از سانتریفیوژهای غنی‌سازی تحت فشار می‌گذارند. دیوید آلبرایت رئیس مؤسسه علوم و امنیت بین‌المللی مستقر در واشنگتن گفت ایران برای تأمین سوخت نیروگاه بوشهر، به 60 هزار تا 100 هزار سانتریفیوژ، یعنی سه برابر سانتریفیوژهای فعلی، نیاز دارد. این تعداد برای تأمین سوخت این نیروگاه کافی است اما، صالحی از طرح‌هایی برای ساخت تأسیسات انرژی اتمی بیشتر خبر داد که این امر مستلزم تولید سوخت بیشتر است.
آلبرایت افزود: ایران باید برنامه غنی‌سازی‌اش را به 10 هزار سانتریفیوژ محدود کند.
همچنین سیمون هندرسون و اولی هاینونن در مقاله‌ای مشترک برای اندیشکده مذکور نوشتند: هر چند غرب و ایران توافق کردند مفاد مذاکرات محرمانه باشد اما باید گفت هدف کلی کاهش توانایی غنی‌سازی اورانیوم است.
در ادامه این تحلیل آمده است: دادن هرگونه امتیازی به ایران، مانند اجازه غنی‌سازی اورانیوم موجب مطالبه این امر از سوی سایر کشورهایی می‌شود که در گذشته از این حق محروم شدند. در واقع، دادن امتیاز به ایران به خاطر تمکین نکردن به تعهداتش در زمینه منع گسترش تسلیحات هسته‌ای]!؟[ زیاده‌روی محسوب می‌شود.
از سوی دیگر روزنامه نیویورک‌تایمز نوشت: لحن بیانیه مشترک ایران و آژانس خوش‌بینانه است. مقامات غربی آشنا به گفت‌وگوهای وین هم اعلام کرده‌اند که اگر توافقی حاصل آمده باشد، ایران موظف خواهد بود امکان دسترسی بازرسان آژانس به همه سایت‌های هسته‌ای‌اش، ملاقات با دانشمندانش و اسنادی که آنها را در گذشته خارج از محدوده می‌دانسته است، میسر سازد.
نیویورک تایمز می‌نویسد: اصلی‌ترین خواست و در واقع منبع اصلی نگرانی آژانس دسترسی به «پارچین» سایت ممنوعه نظامی واقع در حومه تهران است. البته در گذشته بازرسان از پارچین بازدید کرده‌اند اما این سایت به قدری وسیع است که ناظران هسته‌ای امکان دسترسی به همه اماکن آن را نداشته‌اند.
همزمان روزنامه هاآرتص با اشاره به ملاقات سران سازمان‌های پرنفوذ یهودی از جمله ایپک با مقامات دولت آمریکا نوشت: چهره‌های بانفوذ کنگره که با دولتمردان اسرائیل ارتباط نزدیک و دیدگاه‌های مشابه دارند، تأکید می‌کنند که در مقطع کنونی که ایران بر اثر تحریم‌ها به پای میز مذاکرات بازگشته باید تحریم‌ها را تشدید کرد. در همین زمینه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در چند هفته گذشته در دیدارها و پیام‌های متعدد برای سران کنگره از آنها خواسته است که از هر گامی که به تسهیل در تحریم‌ها منجر شود خودداری کنند.
این روزنامه افزود: سران ایپک و دیگر سازمان‌های با نفوذ یهودی-آمریکایی که روز سه‌شنبه گذشته به کاخ سفید دعوت شده بودند گفته‌اند شکیبایی‌شان برای تلاش سیاسی آمریکا در حل بحران اتمی ایران تنها 60 روز دیگر دوام خواهد داشت. براساس این گزارش، این سازمان‌ها به کاخ سفید اعلام کرده‌اند که در پایان این مهلت، تلاش علنی خود را برای برقراری تحریم‌های فلج کننده علیه ایران از سر خواهند گرفت.
به گزارش هاآرتص با وجود آنکه افراد حاضر در جلسه از «توافق» یا معامله خواندن آنچه مورد بحث قرار گرفت، خودداری کرده‌اند اما منابع نزدیک به جلسه گفتند که این گروه تنها پس از کسب اطمینان از اینکه دولت آمریکا قصد کاهش تحریم‌ها یا آزاد کردن دارایی‌های ایران که در بانک‌های سراسر جهان مسدود شده را ندارد، در مورد یک «مهلت» محدود به توافق رسیدند.
منابع نزدیک به این سازمان‌های یهودی تأکید کردند آنها هیچ تعهدی در مورد خودداری از حمایت از تحریم‌های جدید در توافقات خصوصی‌شان با قانون‌گذاران آمریکا نداده‌اند. یکی از منابع یکی از این سازمان‌ها به شرط برده نشدن نامش گفت که «هرگونه تعهد نسبت به چنین مهلتی را قاطعانه رد می‌کنم. در واقع اگر سنا به سمت قانون تحریم‌ها حرکت کند، ما از آن حمایت می‌کنیم.»
یادآور می‌شود پیش از سفر هیئت ایرانی به نیویورک نیز روزنامه نیویورک تایمز فاش کرده بود که دولت آمریکا در مذاکرات محرمانه با نتانیاهو به وی تضمین داده که به خاطر مذاکره با ایران از فشار تحریم‌ها نخواهد کاست.
وندی شرمن معاون وزیر خارجه آمریکا نیز روز شنبه در مصاحبه با شبکه ده تلویزیون رژیم صهیونیستی تاکید کرد: آمریکا هیچ پیشنهاد و تخفیفی برای لغو تحریم‌ها علیه ایران ارائه نکرده است.
تعلیق هسته‌ای ایران آرزویی نشدنی است
یک روزنامه آمریکایی خواستار تعلیق جزئی تحریم‌ها برای پیشبرد اهداف آمریکا در مذاکرات 1+5 با ایران شد.
روزنامه کریستین ساینس‌مانیتور با بیان اینکه برای توافق با ایران نباید تحریم‌ها را افزایش داد، می‌نویسد: سیاست آمریکا برای کسب حمایت شورای امنیت سازمان ملل جهت اعمال تحریم‌های هدفمند و هماهنگی با متحدان اروپایی برای اعمال فشار بیشتر اقتصادی، موفقیت دیپلماتیک قابل توجهی بوده است. به نظر می‌رسد این سیاست در حال حاضر در مواضع آشتی‌جویانه دولت جدید ایران که ظاهرا در مذاکرات ژنو پیشنهاد آن مطرح می‌شود، به نتیجه می‌رسد. برخی در کنگره آمریکا اکنون خواستار وضع تحریم‌های مجازاتی بیشتر هستند، که غیرضروری است و می‌تواند روند دیپلماتیکی را که از آینده درخشانی نوید می‌دهد، به هم بزند، مجازات ایران برای کشاندن این کشور به میز مذاکره، تنها کسانی را که در تهران مذاکرات با آمریکا را بی‌ثمر تلقی می‌کنند، قوی‌تر خواهد کرد.
این روزنامه افزود: راهبرد مناسب برای حال حاضر، کاهش جزئی تحریم‌ها به عنوان مشوقی برای ترغیب ایران به امتیازدهی است. سابقه دیپلماسی پیشین مبتنی بر تحریم‌ها نشان می‌دهد که فشارهای اقتصادی توأم با مشوق‌هایی به عنوان محرکی برای چانه‌زنی برای دستیابی به توافق دیپلماتیک، بیشترین تاثیر را دارد. یک رویکرد تنبیهی صرف در ارتباط با تحریم‌ها، کارآمد نیست، توأم کردن تحریم‌ها با تشویق‌ها برای دستیابی به موفقیت دیپلماتیک لازم است.
کریستین ساینس‌مانیتور ادامه می‌دهد: پیشنهاداتی که ظاهرا ایران در ژنو مطرح کرده و شامل تعلیق بخشی از غنی‌سازی و فعالیت‌هایی در زمینه تولید ماده هسته‌ای و همچنین موافقت با بازرسی‌های موشکافانه‌تر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است، در برآوردن اهداف قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل سهم بسزایی دارد. این پیشنهادات نمایانگر تلطیف قابل توجه موضع پیشین ایران است. منطق دیپلماسی نشان می‌دهد که وقتی یک طرف به مصالحه رو می‌آورد، طرف دیگر باید متقابلا عمل کند نه اینکه بر شدت اقدامات خود بیفزاید.
کریستین ساینس‌مانیتور می‌افزاید: برخی در واشنگتن مدعی‌اند که بهای کاهش تحریم‌ها برای ایران باید برچیدن تاسیسات هسته‌ای اصلی تهران از جمله راکتور آب سنگین اراک و سایت زیرزمینی غنی‌سازی در فردو باشد. اینها درخواست‌های غیرواقع‌بینانه‌ای هستند که پا را از شروط قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل فراتر می‌نهند.
این روزنامه در پایان نوشت: در یک دنیای آرمانی، غرب می‌تواند آرزوی ایرانی بدون پتانسیل مهم هسته‌ای را داشته باشد، اما این مسئله در کوتاه مدت، نه عملی و نه ضروری است.
اعتراض مشاور کروبی به موضع نوکر بادمجان‌ها درباره جاسوسی آمریکا
مشاور کروبی معتقد است «خاکشیر مزاج‌های سیاسی» که هم‌اکنون جاسوسی آمریکا علیه کشورهای مختلف را توجیه می‌کنند در صورت اتفاق مشابه برای ایران، باز هم از منطق آمریکا دفاع می‌کردند.
داریوش سجادی در این زمینه نوشت: بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و کشف اسناد جاسوسی این سفارتخانه در ایران برخی از مخالفان با رویکرد آمریکاستیزانه انقلاب اسلامی در کنار برخی از مخالفان اشغال سفارت از جمله همین آقای «زیبا کلام» در مقام توجیه برآمده و از موضع حق بجانب گفتند و می‌گویند «خوب اشکالش چیه؟ اصلا کار سفارتخونه‌ها همینه که جاسوسی واسه کشورشون کنن»!!
وی می‌افزاید: بعد از افشاگری‌های «اسنودن» مبنی بر جاسوسی سفارتخانه‌های آمریکا در اروپا و شنود میلیونی(!) مکالمات و مراودات متحدین اروپایی‌شان حتی مکالمات خصوصی «آنگلا مرکل» اینک و متحیرانه مواجه با لکنت زبان همان نکته‌دانان قدیم و همه چیز‌دانان جدید هستیم و نمی‌بینیم اعاظم زبان به گلایه از اروپائیان بگشایند که؛ ای عوام! ای رعیت! ای مرکل! ای اروپا «Take It Easy» چه مرگتونه!؟ چه خبرتونه؟ چه جای اعتراضه؟ رعایت پرنسیب‌های کنسولی کیلویی چنده؟! دنیا کدخدا داره! کدخدا هم حق داره ازتون جاسوسی کنه!!!
مشاور سابق کروبی نوشت: حالا زبانم لال فرض کنید این اتفاق برای ایران افتاده بود و اسنودن سند داده بود که این سفارتخانه‌های ایران در اروپا بوده که مراودات و مکالمات اروپائیان و سران آنها را شنود می‌کرده، در آن صورت همین مدعیان داخلی با شماتت به دولتمردان می‌گفتند ای عقب‌افتاده‌های متحجر! این چه جور رعایت آداب کنسولی است!!!؟
روایت یک عضو اپوزیسیون از عقده حقارت روشنفکرنمایان
«در مذاکرات پیش‌رو، مانع اصلی نه ایران، که غرب و به ویژه آمریکاست».
محمد برقعی از چهره‌های نزدیک به نهضت آزادی و مقیم آمریکا ضمن بیان مطلب فوق، به نقد حس مرعوبانه نسبت به غرب و آمریکا پرداخته و در جرس نوشت: متأسفانه برخی هم‌وطنان در اثر ناآشنایی با فرهنگ غرب فریب رسانه‌های غربی را می‌خورند و فکر می‌کنند تنها مانع در راه حسن رابطه با غرب دولت ایران است و اگر ایران همکاری لازم و شفافیت کافی داشته باشد دیگر مشکلی نخواهد بود. ریشه این برداشت در عقده حقارت جهان سومی است. این عقده که بر آن است ما وحشی و یاغی و غرب متمدن و صلح جو است، و این بدآموزی چنان در جان آنان جای گرفته که حتی از غرب هم که متنفر می‌شوند، و همه جا شعار ضد غرب سر می‌دهند، باز همه وجودشان در چنگال این عقده حقارت است.
وی می‌افزاید: بسیاری از جهان سومی‌هایی را که دیده‌ام بر آن باورند که غربیان به ویژه آمریکائیان رک و راست حرفشان را می‌زنند و مثل ما درصدد پوشش تعارف و زبان بازی پنهان‌کاری نمی‌کنند و این از بزرگترین خطاها است. اینان در پاره‌ای از مسائل شخصی که خود می‌گزینند و حساب سود و زیان آن را هم کرده‌اند حرفشان را می‌زنند. اما همین حد باز بودن هم در گرو حسابگری است و مرزکشی پیوسته.
وی خاطرنشان کرد بر مبنای مدارک حال می‌دانیم، صدام زمانی به کویت حمله کرد که از سوی آمریکا چراغ سبز دیده بود، و هرگز فکر نمی‌کرد آمریکا که از او حمایت‌ها کرده، برای او دام گسترده باشد. قذافی فریب همین شیرین‌زبانی‌ها را خورد، که علاوه بر افشای همه برنامه‌های هسته‌ای‌اش خوش‌خدمتی را تا حد خیانت به ایران پیش برد. تنها چند ماه پیش از حمله به لیبی بود که سفارت لیبی در شهر واشنگتن میهمانی مفصلی داد و مقامات بسیاری از آمریکایی‌ها در آن شرکت کردند و هر یک به زبانی از دوستی با قذافی گفتند، برقعی می‌نویسد: از این روی در مذاکرات با ایران هم مانع اصلی نه ایران که غرب، و به ویژه آمریکا است.
وی ضمن تخطئه کیهان(!) تصریح کرد: بیان این حقایق برای شناخت واقعیت‌ها و محدود کردن توقعات از مذاکره است.
تضمین دوباره اوباما به ایپک تحریم‌ها را کاهش نمی‌دهیم
محافل رسانه‌ای و سیاسی آمریکا از موضعی طلبکارانه درباره مذاکره با ایران سخن می‌گویند و معتقدند در ازای مطالبه انواع امتیازها نباید سخنی درباره کاهش تحریم‌ها گفته شود.
مؤسسه سیاست‌گذاری خاور نزدیک واشنگتن در تحلیلی به قلم دایان برنز و از قول کارشناسان غربی نوشت: آمریکا و غرب در مذاکرات نوامبر ایران را برای برچیدن حداقل بخشی از سانتریفیوژهای غنی‌سازی تحت فشار می‌گذارند. دیوید آلبرایت رئیس مؤسسه علوم و امنیت بین‌المللی مستقر در واشنگتن گفت ایران برای تأمین سوخت نیروگاه بوشهر، به 60 هزار تا 100 هزار سانتریفیوژ، یعنی سه برابر سانتریفیوژهای فعلی، نیاز دارد. این تعداد برای تأمین سوخت این نیروگاه کافی است اما، صالحی از طرح‌هایی برای ساخت تأسیسات انرژی اتمی بیشتر خبر داد که این امر مستلزم تولید سوخت بیشتر است.
آلبرایت افزود: ایران باید برنامه غنی‌سازی‌اش را به 10 هزار سانتریفیوژ محدود کند.
همچنین سیمون هندرسون و اولی هاینونن در مقاله‌ای مشترک برای اندیشکده مذکور نوشتند: هر چند غرب و ایران توافق کردند مفاد مذاکرات محرمانه باشد اما باید گفت هدف کلی کاهش توانایی غنی‌سازی اورانیوم است.
در ادامه این تحلیل آمده است: دادن هرگونه امتیازی به ایران، مانند اجازه غنی‌سازی اورانیوم موجب مطالبه این امر از سوی سایر کشورهایی می‌شود که در گذشته از این حق محروم شدند. در واقع، دادن امتیاز به ایران به خاطر تمکین نکردن به تعهداتش در زمینه منع گسترش تسلیحات هسته‌ای]!؟[ زیاده‌روی محسوب می‌شود.
از سوی دیگر روزنامه نیویورک‌تایمز نوشت: لحن بیانیه مشترک ایران و آژانس خوش‌بینانه است. مقامات غربی آشنا به گفت‌وگوهای وین هم اعلام کرده‌اند که اگر توافقی حاصل آمده باشد، ایران موظف خواهد بود امکان دسترسی بازرسان آژانس به همه سایت‌های هسته‌ای‌اش، ملاقات با دانشمندانش و اسنادی که آنها را در گذشته خارج از محدوده می‌دانسته است، میسر سازد.
نیویورک تایمز می‌نویسد: اصلی‌ترین خواست و در واقع منبع اصلی نگرانی آژانس دسترسی به «پارچین» سایت ممنوعه نظامی واقع در حومه تهران است. البته در گذشته بازرسان از پارچین بازدید کرده‌اند اما این سایت به قدری وسیع است که ناظران هسته‌ای امکان دسترسی به همه اماکن آن را نداشته‌اند.
همزمان روزنامه هاآرتص با اشاره به ملاقات سران سازمان‌های پرنفوذ یهودی از جمله ایپک با مقامات دولت آمریکا نوشت: چهره‌های بانفوذ کنگره که با دولتمردان اسرائیل ارتباط نزدیک و دیدگاه‌های مشابه دارند، تأکید می‌کنند که در مقطع کنونی که ایران بر اثر تحریم‌ها به پای میز مذاکرات بازگشته باید تحریم‌ها را تشدید کرد. در همین زمینه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در چند هفته گذشته در دیدارها و پیام‌های متعدد برای سران کنگره از آنها خواسته است که از هر گامی که به تسهیل در تحریم‌ها منجر شود خودداری کنند.
این روزنامه افزود: سران ایپک و دیگر سازمان‌های با نفوذ یهودی-آمریکایی که روز سه‌شنبه گذشته به کاخ سفید دعوت شده بودند گفته‌اند شکیبایی‌شان برای تلاش سیاسی آمریکا در حل بحران اتمی ایران تنها 60 روز دیگر دوام خواهد داشت. براساس این گزارش، این سازمان‌ها به کاخ سفید اعلام کرده‌اند که در پایان این مهلت، تلاش علنی خود را برای برقراری تحریم‌های فلج کننده علیه ایران از سر خواهند گرفت.
به گزارش هاآرتص با وجود آنکه افراد حاضر در جلسه از «توافق» یا معامله خواندن آنچه مورد بحث قرار گرفت، خودداری کرده‌اند اما منابع نزدیک به جلسه گفتند که این گروه تنها پس از کسب اطمینان از اینکه دولت آمریکا قصد کاهش تحریم‌ها یا آزاد کردن دارایی‌های ایران که در بانک‌های سراسر جهان مسدود شده را ندارد، در مورد یک «مهلت» محدود به توافق رسیدند.
منابع نزدیک به این سازمان‌های یهودی تأکید کردند آنها هیچ تعهدی در مورد خودداری از حمایت از تحریم‌های جدید در توافقات خصوصی‌شان با قانون‌گذاران آمریکا نداده‌اند. یکی از منابع یکی از این سازمان‌ها به شرط برده نشدن نامش گفت که «هرگونه تعهد نسبت به چنین مهلتی را قاطعانه رد می‌کنم. در واقع اگر سنا به سمت قانون تحریم‌ها حرکت کند، ما از آن حمایت می‌کنیم.»
یادآور می‌شود پیش از سفر هیئت ایرانی به نیویورک نیز روزنامه نیویورک تایمز فاش کرده بود که دولت آمریکا در مذاکرات محرمانه با نتانیاهو به وی تضمین داده که به خاطر مذاکره با ایران از فشار تحریم‌ها نخواهد کاست.
وندی شرمن معاون وزیر خارجه آمریکا نیز روز شنبه در مصاحبه با شبکه ده تلویزیون رژیم صهیونیستی تاکید کرد: آمریکا هیچ پیشنهاد و تخفیفی برای لغو تحریم‌ها علیه ایران ارائه نکرده است.
تعلیق هسته‌ای ایران آرزویی نشدنی است
یک روزنامه آمریکایی خواستار تعلیق جزئی تحریم‌ها برای پیشبرد اهداف آمریکا در مذاکرات 1+5 با ایران شد.
روزنامه کریستین ساینس‌مانیتور با بیان اینکه برای توافق با ایران نباید تحریم‌ها را افزایش داد، می‌نویسد: سیاست آمریکا برای کسب حمایت شورای امنیت سازمان ملل جهت اعمال تحریم‌های هدفمند و هماهنگی با متحدان اروپایی برای اعمال فشار بیشتر اقتصادی، موفقیت دیپلماتیک قابل توجهی بوده است. به نظر می‌رسد این سیاست در حال حاضر در مواضع آشتی‌جویانه دولت جدید ایران که ظاهرا در مذاکرات ژنو پیشنهاد آن مطرح می‌شود، به نتیجه می‌رسد. برخی در کنگره آمریکا اکنون خواستار وضع تحریم‌های مجازاتی بیشتر هستند، که غیرضروری است و می‌تواند روند دیپلماتیکی را که از آینده درخشانی نوید می‌دهد، به هم بزند، مجازات ایران برای کشاندن این کشور به میز مذاکره، تنها کسانی را که در تهران مذاکرات با آمریکا را بی‌ثمر تلقی می‌کنند، قوی‌تر خواهد کرد.
این روزنامه افزود: راهبرد مناسب برای حال حاضر، کاهش جزئی تحریم‌ها به عنوان مشوقی برای ترغیب ایران به امتیازدهی است. سابقه دیپلماسی پیشین مبتنی بر تحریم‌ها نشان می‌دهد که فشارهای اقتصادی توأم با مشوق‌هایی به عنوان محرکی برای چانه‌زنی برای دستیابی به توافق دیپلماتیک، بیشترین تاثیر را دارد. یک رویکرد تنبیهی صرف در ارتباط با تحریم‌ها، کارآمد نیست، توأم کردن تحریم‌ها با تشویق‌ها برای دستیابی به موفقیت دیپلماتیک لازم است.
کریستین ساینس‌مانیتور ادامه می‌دهد: پیشنهاداتی که ظاهرا ایران در ژنو مطرح کرده و شامل تعلیق بخشی از غنی‌سازی و فعالیت‌هایی در زمینه تولید ماده هسته‌ای و همچنین موافقت با بازرسی‌های موشکافانه‌تر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است، در برآوردن اهداف قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل سهم بسزایی دارد. این پیشنهادات نمایانگر تلطیف قابل توجه موضع پیشین ایران است. منطق دیپلماسی نشان می‌دهد که وقتی یک طرف به مصالحه رو می‌آورد، طرف دیگر باید متقابلا عمل کند نه اینکه بر شدت اقدامات خود بیفزاید.
کریستین ساینس‌مانیتور می‌افزاید: برخی در واشنگتن مدعی‌اند که بهای کاهش تحریم‌ها برای ایران باید برچیدن تاسیسات هسته‌ای اصلی تهران از جمله راکتور آب سنگین اراک و سایت زیرزمینی غنی‌سازی در فردو باشد. اینها درخواست‌های غیرواقع‌بینانه‌ای هستند که پا را از شروط قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل فراتر می‌نهند.
این روزنامه در پایان نوشت: در یک دنیای آرمانی، غرب می‌تواند آرزوی ایرانی بدون پتانسیل مهم هسته‌ای را داشته باشد، اما این مسئله در کوتاه مدت، نه عملی و نه ضروری است.
اعتراض مشاور کروبی به موضع نوکر بادمجان‌ها درباره جاسوسی آمریکا
مشاور کروبی معتقد است «خاکشیر مزاج‌های سیاسی» که هم‌اکنون جاسوسی آمریکا علیه کشورهای مختلف را توجیه می‌کنند در صورت اتفاق مشابه برای ایران، باز هم از منطق آمریکا دفاع می‌کردند.
داریوش سجادی در این زمینه نوشت: بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و کشف اسناد جاسوسی این سفارتخانه در ایران برخی از مخالفان با رویکرد آمریکاستیزانه انقلاب اسلامی در کنار برخی از مخالفان اشغال سفارت از جمله همین آقای «زیبا کلام» در مقام توجیه برآمده و از موضع حق بجانب گفتند و می‌گویند «خوب اشکالش چیه؟ اصلا کار سفارتخونه‌ها همینه که جاسوسی واسه کشورشون کنن»!!
وی می‌افزاید: بعد از افشاگری‌های «اسنودن» مبنی بر جاسوسی سفارتخانه‌های آمریکا در اروپا و شنود میلیونی(!) مکالمات و مراودات متحدین اروپایی‌شان حتی مکالمات خصوصی «آنگلا مرکل» اینک و متحیرانه مواجه با لکنت زبان همان نکته‌دانان قدیم و همه چیز‌دانان جدید هستیم و نمی‌بینیم اعاظم زبان به گلایه از اروپائیان بگشایند که؛ ای عوام! ای رعیت! ای مرکل! ای اروپا «Take It Easy» چه مرگتونه!؟ چه خبرتونه؟ چه جای اعتراضه؟ رعایت پرنسیب‌های کنسولی کیلویی چنده؟! دنیا کدخدا داره! کدخدا هم حق داره ازتون جاسوسی کنه!!!
مشاور سابق کروبی نوشت: حالا زبانم لال فرض کنید این اتفاق برای ایران افتاده بود و اسنودن سند داده بود که این سفارتخانه‌های ایران در اروپا بوده که مراودات و مکالمات اروپائیان و سران آنها را شنود می‌کرده، در آن صورت همین مدعیان داخلی با شماتت به دولتمردان می‌گفتند ای عقب‌افتاده‌های متحجر! این چه جور رعایت آداب کنسولی است!!!؟
