سامانتا لوتوآیت مشهور به «بیوه سفید»، به یکی از خبرسازترین زنان جهان تبدیل شده و نام او در کنار نام هزاران زن هنرپیشه و خواننده و مدلی که روزانه در اینترنت جست‌وجو می‌شود، قرار گرفته است.
سامانتا لوتوآیت مشهور به «بیوه سفید»، به یکی از خبرسازترین زنان جهان تبدیل شده و نام او در کنار نام هزاران زن هنرپیشه و خواننده و مدلی که روزانه در اینترنت جست‌وجو می شود، قرار گرفته است. اما تفاوت بزرگی میان او و دیگر زنان مشهور دنیا وجود دارد.
سامانتا برخلاف سایر زنان غربی برای مسابقه زیباترین زن و برای جدیدترین فیلم و برای مدل لباسش جست‌وجو نمی شود بلکه وی به عنوان خطرناکترین زن جهان که در حال آموزش و هدایت عملیات های تروریستی القاعده است، مشهور شده است. سامانتایی که روح خود را بدون هیچ پشتوانه عقلی درست و عمیقی به نیروهای افراطی القاعده تقدیم کرده است تا راه بهشت را به او نشان دهند.
سامانتا نماد کامل انگلیسی‌هایی است که چندین فرهنگ و قومیت جداگانه را در خود جمع کرده‌اند. او زنی سفیدپوست با تحصیلات دانشگاهی و گرایشات لیبرالی است که همسر یک وهابی شده بود.
سرویس اطلاعاتی کنیا پس از کشف دفتر خاطرات شخصی سامانتا، درباره او گفته است: «وقتی در مورد جاه طلبی های خود برای فرزندش می نویسد و وقتی از عشقش به همسرش می گوید، می توان یک بینش عجیب را در ذهن این زن دید.» در گزارش 35 صفحه ای دقیقی که سرویس اطلاعاتی کنیا با توجه به مدارک به دست آمده از سامانتا منتشر کرده است، شبکه گسترده ای از فعالیت‌های این زن و همراهان او در آموزش نوآموزان و هدایت عملیات ها در طیف بزرگی از کشورها مانند آفریقا، سومالی، تانزانیا، سومالی، اوگاندا، بروندی، زامبیا، مالی، یمن، پاکستان و... افشا شده است.
او در دفتر خاطراتش با خشنودی می‌نویسد: «فرزندانم نیز می‌خواهند مانند پدرشان مجاهد شوند. جرمی از آنها سوال می‌کرد که می‌خواهند در آینده چه‌کاره شوند. آنها پاسخ‌های متفاوتی می دادند اما هر دو می‌گفتند که دوست دارند، مانند پدرشان مجاهد باشند.»
سامانتا پس از عملات تروریستی همسرش، هوشمندانه توانست با اعتماد به نفس هر گونه شک نسبت به خود را از اذهان نیروهای امنیتی دور کند. وی پس از عملیات‌های تروریستی همسرش جرمی لیندسی که موجب کشته‌شدن 58 تن از مردم در ایستگاه مترو لندن، شد، با کمال خونسردی به رسانه‌ها گفت: «"جرمی" همسرم، بسیار ساده بود. یک شب قبل از اینکه آن کار را انجام دهد، به اتاق پسرم عبدالله، رفت تا او را ببوسد و به گوشی من پیغام فرستاد: ما همیشه با هم زندگی می‌کنیم.»
سامانتا در مورد آشنایی خود با جرمی به مطبوعات گفته بود: «ما در یک تحصن ضد جنگ علیه دخالت نظامی در عراق با هم ملاقات کردیم. او می خواست وکیل حقوق بشر بشود، او مرد صلح بود و من عضو سازمان عفو بین‌الملل بودم. ما می‌خواستیم جهان را تغییر دهیم. من واقعاً فکر می‌کردم بهترین شوهر دنیا را یافته‌ام.»
سامانتا مدتی بعد به رسانه ها بازگشت اما نه در کسوت زنی عاشق که با دلسوزی از فریب خوردن همسرش سخن می گوید بلکه با نام «بیوه سفید» و یکی از آموزش دهندگان و ماموران اصلی القاعده در شرق آفریقا و سخنگوی رسمی گروه شبه نظامی الشباب.
سامانتا مدت‌ها آموزش زنان سومالیایی برای عملیات انتحاری القاعده را برعهده داشت و اصول مورد نظر خود را به آنها تدریس کرد. گروه‌های تحت رهبری سامانتا در سال 2012 در مقابل هتلی در مومباسا نارنجک پرتاب کردند و سه تن را که در حال تماشای فوتبال اروپا بودند، کشتند و صدها تن را زخمی کردند.
سامانتا پس از مدتی پنهان ماندن، این بار هدایت انفجار مرکز خرید نایروبی در کنیا را بر عهده گرفت و 68 تن را به کام مرگ فروبرد. وی اکنون به خطرناکترین زن حال حاضر جهان تبدیل شده است.
سامانتا مرگ خود را شهادت می داند و از شوق فرارسیدن این شعر را در اینترنت منتشر کرده است: «بهشت، شاید فردا باشد.» او می‌نویسد: «چقدر جهاد زیباست، جهاد در کنیا زنده است، در قلب من زنده است!»
داستان زندگی سامانتا گوشه‌ای از زندگی زنان ترویست سفیدپوست غربی است که فکر می کنند در راه خدا جهاد می کنند و برای او می میرند. زنانی که بیش از هر چیزی محصول اصول افراطی فمینیسم غرب هستند که به صورت افسارگسیخته ای زنان را «مظلومان تاریخ» معرفی کرد و از آنها خواست که برای نفی مردسالاری، خود را از هر طریقی شده به اثبات برسانند. حال زنان غربی خود را به دامن القاعده انداخته و در جستجوی بهشت خیالی، مادران و پدران و فرزندان آنها را به کام مرگی غیرعادلانه می فرستند.
این در حالی است که شیخ یوسف قرضاوی هم در توجیه عمل این زنان عنوان کرده است: «مبارزه شهادت طلبانه این زنان قابل ستایش بوده و بالاترین ازخودگذشتگی ها تلقی می شود.»!
زنان بسیاری پیرو فتواهای بی پایه شیوخی مانند قرضاوی، زندگی خود را دستاویز منافع افراطی ها می کنند. این طیف تمام کشورهای غربی را فرا گرفته است. نیکول مانسفیلد یکی دیگر از این زنان است که در جستجوی بهشت خیالی، تنها دختر خود تریانا را در ایالت میشیگان آمریکا ترک کرد و در جنگ علیه حکومت بشار اسد در سوریه کشته شد. وی و صدها زن دیگر مانند وی خانه، همسر و فرزندان خود را ترک می کنند و در حالیکه نیروهای القاعده را منجیان جهان می دانند زیر لب زمزمه می کنند: شاید بهشت فردا باشد.
