واشنگتن پست که این گزارش درباره نهار خوردن رییس جمهور آمریکا را منتشر کرده بود، در گزارش خود نوشت: تعطیلی دولت فدرال وارد دومین هفته خود می‌شود امابه نظر نمی‌رسد هیچ برنده‌ای در این میدان وجودداشته باشد و بازنده اصلی در میان دعواهای کاخ سفید و کنگره و یا بهتر است بگوییم جان بوئنر جمهوری خواه و رییس کنگره با اوبامای دموکرات و ریس جمهور، کسی نیست جز مردم عادی که تازه چند هفته و یا چند ماه بعد که با بی‌پولی شدید مواجه شدند، می‌فهمند چه بلایی به سرشان آمده است.
اوباما این روز‌ها سخنرانی‌های جالب توجهی دارد. جان بوئنر او را مورد انتقاد قرار داده و گفته که بهتر بود به جای دویدن در راهروهای سازمان ملل به دنبال روحانی، رییس جمهور ایران و گفت‌و‌گوی تلفنی با او، سری به کنگره می‌زد و با نمایندگان صحبت می‌کرد تا این وضعیت پیش نمی‌آمد. اوباما اما در برابر موضعی قرار گرفته که ایران سال‌هاست با آن مواجه است. هر‌گاه صحبت از مذاکره با آمریکا به میان آمده مسئولان نظام جمهوری اسلامی از مقام معظم رهبری تا رییس جمهور و نمایندگان مجلس عنوان کرده‌اند که زبان تکریم باید جایگزین زبان تهدید و تحقیر در ادبیات آمریکا شود. رهبر معظم انقلاب نیز اشاره کردند که نمی‌توان با زبان تهدید خواستار گفت‌و‌گو با ایران شد.
اوباما هنوز هم سعی دارد با زبان تهدید با ایران سخن بگوید و در مجمع عمومی سازمان ملل اعلام می‌کند زمانی صحبت از احترام متقابل می‌شود که ایران تکلیف برنامه هسته ای‌اش را مشخص کرده باشد! او در گفت‌و‌گو با نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیز بیان کرد گزینه اقدام نظامی علیه ایران همچنان روی میز است. اما این تمام ماجرا نیست.
او این روز‌ها دیگر دقیقا می‌داند که زمانی که صحبت از اختلاف عمیق و کینه و دشمنی باشد، گفت‌و‌گو معنی خاصی پیدا نمی‌کند و اعتماد سازی تنها راه مذاکره همراه با ادب و احترام بین دو طرف است. به همین جهت از نمایندگان می‌خواهد زمینه را برای گفت‌و‌گوی سازنده میان دولت و مجلس هموار کنند.
او همچنین می‌داند در چنین شرایطی که اوضاع اقتصادی مردم آمریکا به شدت تحت تاثیر اتفاقات سیاسی و تحولات جناحی کنگره و دولت است، نمی‌توان میزمذاکره را ترک کرد اما در عین حال باور دارد حقوق اصلی ملت قابل مذاکره نیست.
همانطور که حقوق اصلی ملت ایران در داشتن فناوری هسته‌ای قابل بحث نیست. اوباما در کنفرانس خبری روز گذشته خود بیان کرد که در صورت گفت‌و‌گو با نمایندگان هم فقط از آن‌ها می‌خواهد که سقف بدهی‌های مالی دولت را بالا برده و اجازه دهند با استفاده از این روش برنامه سلامت و بهداشت او به اجرا دربیاید. او به دنبال بازی برد – برد است. چنانکه ایران هم اعلام کرده به دنبال ایران هم به دنبال همین مسئله است و گفت که در صورت ادامه این روند هیچ کس برنده نخواهد شد چنانکه رییس جمهور ایران نیز با اشاره به موضوع هسته‌ای ایران همین موضوع را گوشزد کرد.
اینک باید پرسید در چنین وضعیتی بازی برد - برد امکان پذیر خواهد بود یا نه؟
