به گزارش صراط، ناکامی جبهه اصلاحات در انتخاب شهردارتهران شوک بزرگی را در میان محافل سیاسی و رسانه‌ای این جبهه پدید آورده است.
هر چند برخی رسانه‌ها و فعالان اصلاح‌طلب کوشیدند ضمن حمله و اهانت به الهه راستگو-عضو شورای شهر- او را مقصر ناکامی اصلاح‌طلبان معرفی کنند اما برخی دیگر از فعالان این طیف اذعان کرده‌اند که دست گذاشتن روی گزینه «محسن هاشمی» دافعه‌های خود را داشت و خطای محاسباتی این طیف به شمار می‌رود.
الهه راستگو پیش از این عضو حزب اصلاح‌طلب کار بوده اما ظاهرا مدت‌هاست در جلسات این حزب شرکت نمی‌کند همچنان که سهیلا جلودارزاده عضو مرکزیت این حزب به باشگاه خبرنگاران گفت «او (راستگو) خیلی وقت است که در جلسات حزب شرکت نمی‌کند». با این وجود سران حزب یاد شده تحت فشار اصلاح‌طلبان مدعی تحمل، اعلام کردند راستگو را از حزب اخراج می‌کنند. این موضع پس از آن صورت گرفت که محافل تندرو مانند سایت «تدبیر» حزب کار را حزب شتر گاو پلنگی و اهل زیر‌آب رفتن معرفی کردند و متهم به خیانت نمودند.
راستگو در این میان می‌گوید قالیباف را شایسته‌تر از هاشمی ترجیح داده و بنابراین نخواسته به مردم خیانت کند. راستگو تصریح می‌کند «من وامدار مردم هستم و نه هیچ حزب و گروهی. من از روز اول در برابر خداوند متعال قسم خورده‌ام و به آن عمل خواهم کرد. پس از اعلام نتیجه انتخاب شهردار تهران افرادی که اصلا سیاسی نیستند و با هدف کاسب‌کارانه در لیست ما قرار گرفته بودند، طی تماس‌هایی نه تنها به بنده توهین کردند بلکه من را نیز تهدید کردند.»
شایان ذکر است سایت‌ها و روزنامه‌های اصلاح‌طلب با شدت و ضعف به این عضو شورای شهر حمله کردند تا اختلافات درونی این طیف را بپوشانند. در واقع آنها می‌کوشند از تجدید خاطره تقابل تند دو طیف کارگزاران و چپ نزدیک به احزابی نظیر همبستگی و مشارکت را که در شورای شهر اول اتفاق افتاد مانع شوند.
در همین حال سعید لیلاز در مصاحبه با روزنامه اعتماد (وابسته به الیاس حضرتی از عناصر نزدیک به همبستگی) گفت: ممکن است تاکتیک ما اشتباه بوده باشد. آقای هاشمی (پدر) چند روز قبل آن مواضع را درباره سوریه اتخاذ کرد. نمی‌توان توقع داشت پس از آن اظهارات اصولگرایان در برابر پسر ایشان متحد نشوند. می‌توانستیم روی فرد دیگری به جز محسن هاشمی تمرکز کنیم.
در واقع لیلاز می‌کوشد موضوع را به اختلاف اصولگرایان و هاشمی نسبت دهد حال آن که به نظر می‌رسد بخشی از ماجرا بر سر اختلاف خود اصلاح‌طلبان با هاشمی است.
وی البته درباره رأی الهه راستگوی اصلاح‌طلب به شهردار اصولگرا به فقدان انسجام تشکیلاتی در مجلس می‌پردازد و می‌گوید: مگر همین مجلس که در اختیار جناح راست است به زنگنه رای اعتماد نداد و نجفی با یک رای اختلاف وزیر نشد. اگر بنا بود آنها هم صرفا به تشکیلات خود پایبند می‌بودند باید برخی از وزرای آقای روحانی هم رای نمی‌آوردند. ضمن اینکه من یک سوال مشخص هم دارم. اگر بنا بر این است که بگوییم رفتارها باید تشکیلاتی باشد، آقای مسجد جامعی و نجفی و خانم ابتکار چرا در این هشت سال کوچک‌ترین ایستادگی در برابر قالیباف نداشتند؟ مگر آنها وابستگی تشکیلاتی خود را فراموش کرده بودند؟ اگر بناست از فقدان رفتار حزبی انتقاد کنیم این سوی ماجرا هم باید دیده شود.
در حالی که روزنامه شرق، این اتفاق را به ضعف تشکیلاتی اصلاح‌طلبان در چیدن فهرست نامزدهای شورای شهر نسبت داد، روزنامه آفتاب یزد، به نقش «محسن هاشمی» در شکست اصلاح‌طلبان پرداخت و نوشت: ما در گذشته موانع شهردار شدن محسن هاشمی را گوشزد کردیم. اما گویا برخی دوستان، این یادآوری‌های دلسوزانه را جدی نگرفتند. نتایج انتخاب شهردار تهران نشان داد که معرفی محسن هاشمی از سوی اصلاح‌طلبان، همانطور که پیش‌بینی شده بود، عملا «اتحاد شکننده اصولگرایان» را تقویت کرد.
آفتاب یزد با بیان اینکه نامزدی محسن هاشمی، شرایط را دو قطبی کرد، و باعث اتحاد اصولگرایان شد، نوشت: اشتباه آنجا بود که اصلاح‌طلبان نباید وارد فضایی می‌شدند که چنین دو قطبی را پدید آورد. رفتن به این سمت و اصرار بر نام هاشمی، یک اشتباه تاکتیکی بود. همانطور که احمد پورنجاتی هم پیش از انتخاب شهردار تهران در جایی نوشت: «پافشاری بر معرفی محسن هاشمی برای شهرداری تهران هم به لحاظ سیاسی و هم از موضع نتیجه‌بخشی، تصمیمی نادرست و آسیب‌پذیر است. پیامدهای سیاسی آن را برای جریان اصلاح‌طلب مثبت ارزیابی نمی‌کنم.»
این روزنامه می‌افزاید: «چهره‌های معتدل‌تر اصلاح‌طلب، در روزهایی که تب برخی اصلاح‌طلبان بالا بود، مدام بر معرفی گزینه‌ای اعتدالگرا و میانه‌رو از دل اصلاحات برای شهرداری تهران تاکید می‌کردند. مبنای این تحلیل هم این بود که از یک سو فضا دو قطبی نمی‌شود و اصولگرایان سخن از خط قرمز به میان نمی‌آورند و از سوی دیگر می‌توان تعدادی از آرای اصولگرایان که با قالیباف زاویه دارند را به دست آورد. بر این اساس اسامی مختلفی مطرح شد که در نهایت نام محسن مهرعلیزاده در کنار محسن هاشمی قرار گرفت. توصیه‌های مختلف، سبب شد برای جلوگیری از اختلاف‌آفرینی از سوی رسانه‌های تندروی اصولگرا و تلاش همه‌جانبه برای شهردار شدن محسن هاشمی، محسن مهرعلیزاده انصراف دهد. اما نگرانی‌ها برای شکست اصلاح‌طلبان در انتخاب شهردار وجود داشت. این در حالی است که مهرعلیزاده گزینه‌ای توانمند بود».
همچنین صادق زیباکلام می‌گوید بر سر محسن هاشمی حساسیت زیاد بود.
هر چند برخی رسانه‌ها و فعالان اصلاح‌طلب کوشیدند ضمن حمله و اهانت به الهه راستگو-عضو شورای شهر- او را مقصر ناکامی اصلاح‌طلبان معرفی کنند اما برخی دیگر از فعالان این طیف اذعان کرده‌اند که دست گذاشتن روی گزینه «محسن هاشمی» دافعه‌های خود را داشت و خطای محاسباتی این طیف به شمار می‌رود.
الهه راستگو پیش از این عضو حزب اصلاح‌طلب کار بوده اما ظاهرا مدت‌هاست در جلسات این حزب شرکت نمی‌کند همچنان که سهیلا جلودارزاده عضو مرکزیت این حزب به باشگاه خبرنگاران گفت «او (راستگو) خیلی وقت است که در جلسات حزب شرکت نمی‌کند». با این وجود سران حزب یاد شده تحت فشار اصلاح‌طلبان مدعی تحمل، اعلام کردند راستگو را از حزب اخراج می‌کنند. این موضع پس از آن صورت گرفت که محافل تندرو مانند سایت «تدبیر» حزب کار را حزب شتر گاو پلنگی و اهل زیر‌آب رفتن معرفی کردند و متهم به خیانت نمودند.
راستگو در این میان می‌گوید قالیباف را شایسته‌تر از هاشمی ترجیح داده و بنابراین نخواسته به مردم خیانت کند. راستگو تصریح می‌کند «من وامدار مردم هستم و نه هیچ حزب و گروهی. من از روز اول در برابر خداوند متعال قسم خورده‌ام و به آن عمل خواهم کرد. پس از اعلام نتیجه انتخاب شهردار تهران افرادی که اصلا سیاسی نیستند و با هدف کاسب‌کارانه در لیست ما قرار گرفته بودند، طی تماس‌هایی نه تنها به بنده توهین کردند بلکه من را نیز تهدید کردند.»
شایان ذکر است سایت‌ها و روزنامه‌های اصلاح‌طلب با شدت و ضعف به این عضو شورای شهر حمله کردند تا اختلافات درونی این طیف را بپوشانند. در واقع آنها می‌کوشند از تجدید خاطره تقابل تند دو طیف کارگزاران و چپ نزدیک به احزابی نظیر همبستگی و مشارکت را که در شورای شهر اول اتفاق افتاد مانع شوند.
در همین حال سعید لیلاز در مصاحبه با روزنامه اعتماد (وابسته به الیاس حضرتی از عناصر نزدیک به همبستگی) گفت: ممکن است تاکتیک ما اشتباه بوده باشد. آقای هاشمی (پدر) چند روز قبل آن مواضع را درباره سوریه اتخاذ کرد. نمی‌توان توقع داشت پس از آن اظهارات اصولگرایان در برابر پسر ایشان متحد نشوند. می‌توانستیم روی فرد دیگری به جز محسن هاشمی تمرکز کنیم.
در واقع لیلاز می‌کوشد موضوع را به اختلاف اصولگرایان و هاشمی نسبت دهد حال آن که به نظر می‌رسد بخشی از ماجرا بر سر اختلاف خود اصلاح‌طلبان با هاشمی است.
وی البته درباره رأی الهه راستگوی اصلاح‌طلب به شهردار اصولگرا به فقدان انسجام تشکیلاتی در مجلس می‌پردازد و می‌گوید: مگر همین مجلس که در اختیار جناح راست است به زنگنه رای اعتماد نداد و نجفی با یک رای اختلاف وزیر نشد. اگر بنا بود آنها هم صرفا به تشکیلات خود پایبند می‌بودند باید برخی از وزرای آقای روحانی هم رای نمی‌آوردند. ضمن اینکه من یک سوال مشخص هم دارم. اگر بنا بر این است که بگوییم رفتارها باید تشکیلاتی باشد، آقای مسجد جامعی و نجفی و خانم ابتکار چرا در این هشت سال کوچک‌ترین ایستادگی در برابر قالیباف نداشتند؟ مگر آنها وابستگی تشکیلاتی خود را فراموش کرده بودند؟ اگر بناست از فقدان رفتار حزبی انتقاد کنیم این سوی ماجرا هم باید دیده شود.
در حالی که روزنامه شرق، این اتفاق را به ضعف تشکیلاتی اصلاح‌طلبان در چیدن فهرست نامزدهای شورای شهر نسبت داد، روزنامه آفتاب یزد، به نقش «محسن هاشمی» در شکست اصلاح‌طلبان پرداخت و نوشت: ما در گذشته موانع شهردار شدن محسن هاشمی را گوشزد کردیم. اما گویا برخی دوستان، این یادآوری‌های دلسوزانه را جدی نگرفتند. نتایج انتخاب شهردار تهران نشان داد که معرفی محسن هاشمی از سوی اصلاح‌طلبان، همانطور که پیش‌بینی شده بود، عملا «اتحاد شکننده اصولگرایان» را تقویت کرد.
آفتاب یزد با بیان اینکه نامزدی محسن هاشمی، شرایط را دو قطبی کرد، و باعث اتحاد اصولگرایان شد، نوشت: اشتباه آنجا بود که اصلاح‌طلبان نباید وارد فضایی می‌شدند که چنین دو قطبی را پدید آورد. رفتن به این سمت و اصرار بر نام هاشمی، یک اشتباه تاکتیکی بود. همانطور که احمد پورنجاتی هم پیش از انتخاب شهردار تهران در جایی نوشت: «پافشاری بر معرفی محسن هاشمی برای شهرداری تهران هم به لحاظ سیاسی و هم از موضع نتیجه‌بخشی، تصمیمی نادرست و آسیب‌پذیر است. پیامدهای سیاسی آن را برای جریان اصلاح‌طلب مثبت ارزیابی نمی‌کنم.»
این روزنامه می‌افزاید: «چهره‌های معتدل‌تر اصلاح‌طلب، در روزهایی که تب برخی اصلاح‌طلبان بالا بود، مدام بر معرفی گزینه‌ای اعتدالگرا و میانه‌رو از دل اصلاحات برای شهرداری تهران تاکید می‌کردند. مبنای این تحلیل هم این بود که از یک سو فضا دو قطبی نمی‌شود و اصولگرایان سخن از خط قرمز به میان نمی‌آورند و از سوی دیگر می‌توان تعدادی از آرای اصولگرایان که با قالیباف زاویه دارند را به دست آورد. بر این اساس اسامی مختلفی مطرح شد که در نهایت نام محسن مهرعلیزاده در کنار محسن هاشمی قرار گرفت. توصیه‌های مختلف، سبب شد برای جلوگیری از اختلاف‌آفرینی از سوی رسانه‌های تندروی اصولگرا و تلاش همه‌جانبه برای شهردار شدن محسن هاشمی، محسن مهرعلیزاده انصراف دهد. اما نگرانی‌ها برای شکست اصلاح‌طلبان در انتخاب شهردار وجود داشت. این در حالی است که مهرعلیزاده گزینه‌ای توانمند بود».
همچنین صادق زیباکلام می‌گوید بر سر محسن هاشمی حساسیت زیاد بود.
