محمود بهمنی شاید اکنون به این نتیجه رسیده است که در طول این سالها هیچ گاه رئیس کل بانک مرکزی نبوده است. کسی که خود در سال 87 در حمایت از محمود احمدی نژاد سینه سپر کرد و تهدید به استعفا از سمت خود کرد تا در نهایت بانک مرکزی تبدیل به حساب شخصی رئیس جمهور شود.
امروز مراسم تودیع و معارفه رئیس کل بانک مرکزی برگزار شد تا پس از یک دوره کوتاه از بحث و جدل پیرامون ریاست کلی بانک مرکزی، در نهایت ولی الله سیف به عنوان سکان دار بانک مرکزی عنان مهمترین نهاد اقتصادی کشور را در دست بگیرد.
وی در این مراسم اشاره به اولویت های بانک مرکزی کرده است و گفته: بانک مرکزی در این شرایط باید نسبت به کنترل تورم و جلوگیری از افزایش بی رویه بهای کالاهای مصرفی اقدام و به عنوان اولویت اصلی توجه کند.
سیف همچنین در این مراسم اظهار کرده است که: چاره اندیشی برای بدهی‌های مسکن مهر به شبکه بانکی و ممانعت از منفی شدن نرخ سود سپرده‌های بانکی جزء برنامه‌های اصلی بانک مرکزی خواهد بود.
اما شاید مهمترین حرف و سخن این مراسم سخنان وزیر اقتصاد بود که بیانگر نکته ای اساسی از حال و روز بانک مرکزی کشور طی سالهای گذشته بوده است.
علی طیب نیا که در این مراسم حضور داشت به بیان خاطره ای پرداخت از محمود بهمنی که یادآور سالهای پیشین بانک مرکزی بود. وی گفت: آقای بهمنی یک نکته ای به من گفتند اما نمی دانم ایشان راضی هستند این مطلب را بگویم یا خیر؛ آقای بهمنی گفتند "من در این 6 سال تنها یک هفته رئیس کل بانک مرکزی بودم و آنهم پس ریاست جمهوری آقای دکتر روحانی بود".
نکته ای که طیب نیا در این مراسم به آن اشاره کرده است، هرچند در زبانی تعارف گونه بیان شده است، اما واقعیت نهفته در پشت پرده های ساختمان بانک مرکزیطی سالهای گذشته بوده است.
آن چیزی که در زمان ریاست محمود بهمنی بر بانک مرکزی گذشته است، چیزی جز سپردن کلید خزانه وسیاستهای بانک مرکزی در اختیار دولت محمود احمدی نژاد نبوده است.
جالب آنکه در زمانی که همین انتقادات بر ریاست محمود بهمنی بر بانک مرکزی بیان میشد، مسئولان دولتی و این بانک، به شدت بر آن میتاختند و از استقلال تام و تمام بانک مرکزی سخن میگفتند.
نکته جالب تر آنجا است که محمود بهمنی زمانی که این نکته را به علی طیب نیا بیان می کرده است، فراموش کرده که در سال 87 در حمایت از حضور محمود احمدی نژاد در راس مجمع عمومی بانک مرکزی به جای اقتصاد دانان، تهدید به استعفا کرد! وی در آن زمان اشاره کرد که کشور را نمیتوان با اقتصاد دانان اداره کرد و حمایت وی از محمود احمدی نژاد از همان زمان نتیجه اش مشخص بود و واضح: محمود بهمنی هیچ گاه رئیس بانک مرکزی نبوده است!
فی الواقع باید گفت، محمود بهمنی نباید هم توقعی از ریاست در بانک مرکزی میداشت. در جایی که دولت قبل هرگونه کار کارشناسی و علمی را با چوب «خود کارشناس پنداری» عقیم میگذاشت و برای رد شدن از موانع قانونی و غیر از آ که بر سر راه اهداف و خواسته هایش قرار داشت از هیچ چیز هراسی نداشت، بانک مرکزی اولین جایی بود که رئیس کل آن باید میفهمد و می دانست که یک عروسک خیمه شب بازی بیشتر نیست.
اما هیچ کدام از اینها توجیه گر حضور محمود بهمنی با این شرایط در بانک مرکزی نبوده است و وی اگر چنانچه این رویه را مناسب نمیدانست و با آن مخالفتی داشت، به راحتی میتوانست از سمت خود کناره گیری کند. البته وی در سال گذشت درخواست بازنشستگی خود را داد که دیگر فایده ای نداشت و محمود احمدی نژاد چندان تمایلی به از دست دادن یک رئیس کل همراه و بی درد سر را نداشت!
این خاطره ای است که در ذهن همه مردم از بانک مرکزی دولت احمدی نژاد حک شده است بیان این خاطره از یک سو هشداری بزرگ به ولی الله سیف در پست جدیدش نیز هست. وی امروز از برنامه های زیادی سخن گفته است که هر کدام از آنها نیازمند تلاش و جهد فراوانی است.
عملیاتی کردن کنترل تورم و سر و سامان دادن به اقتصاد با تنظیم سیاستهای پولی مناسب، تنها و تنها لازمه اش استقلال حداقل عملیاتی بانک مرکزی است و اگر قرار بر آن باشد که این بانک همانند گذشته از این مهم محروم باشد، شاید سیف نیز مانند محمود بهمنی سالهای بعد یک چنین خاطره ای را تعریف کند!
