شاید این رویه که برخی مسائل، طرز تلقی ها، دلایل پشت پرده برای برخی اعمال و در نهایت برخی زد و بندهای سیاسی باید بعد از مدتی رو شود و در نتیجه ابعاد برخی موضوعات بعد از آنکه دیگر کار از کار گذشت مورد بررسی قرار گیرد، تقریبا تبدیل به یک رویه عادی میشود و چه بسا این رویه عادی میرود تا نهادینه نیز گردد.
این مسئله هرچند از خرد و کلان رفتارهای امروز را در بر دارد اما به خصوص در ابعاد بزرگتر خود را بهتر و دقیقتر نشان میدهد. داستان استاندارد دوگانه و بخورد مجلس با دو دولت با رویه های متفاوت نیز از همین دست است.
معضل بودجه 92 همچنان مورد بحث و بررسی است و دولت جدید از هیچ تلاشی برای اصلاح بودجه 92 و جبران کسری های «گنجانده شده» در آن فروگذار نمیکند. از مصاحبه وزرا در رسانه ملی تا تک جملات رئیس جمهور و سایر مسئولان دولت جدید پیرامون عدم تحقق درآمدهای بودجه.
راستی گفتیم «کسری بودجه گنجانده شده»؟! شاید بتوان با جرئت این عبارت را در خصوص کسری بودجه سال 92 به کار برد. زیرا همانگونه که ذکر گردید اکنون ابعاد چگونگی بسته شدن بودجه سال 92 در مجلس شورای اسلامی – طبق همان رویه ای که از آن سخن رفت – به تدریج شفاف تر و دقیق تر میشود.
امروز حسین تاجی عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس نکته جدیدی را در خصوص کسری بودجه سال 92 و اقدامات برخی نمایندگان در جریان تصویب بودجه بیان کرده یا بهتر است بگوییم افشا کرده است.
وی گفته: در لایحه بودجه امسال، دولت درآمد 166 هزار میلیارد تومانی را پیش بینی کرده بود که مجلس براساس یکسری نکات، این عدد را برخلاف مخالفت‌های دولت به 236 هزار میلیارد تومان رساند.
تا همین جا باید دقت کرد که فاصله این دو عدد 70 هزار میلیارد تومان است و این همان عددی است که جهانگیری و بهروز مرادی از عدم تحقق درآمدهای بودجه پیش تر آن را ذکر کرده بودند. اما این نکاتی که تاجی از آن سخن میگوید چیست؟
وی ادامه داده: مجلس تمامی اعداد احتمالی را که دولت در لایحه دیده بود تبدیل به قطعی کرد و در واقع درآمدهای دولت ناشی از چنین دیدگاهی بود که افزایش چشم گیری یافت.
اما سوال اصلی که تاجی به آن پاسخ داده این است که چرا نمایندگان دست به یک چنین عملی زده اند؟ وی توضیح میدهد:
در کمیسیون برنامه و بودجه بسیاری از نمایندگان دیدگاه‌های سیاسی خود را در تصمیم‌گیری‌ها دخالت می‌دادند و از این جهت، ناهمگونی‌هایی را در این قانون شاهد هستیم... نمایندگان در حال حاضر به نوعی دارند با دولت مراعات می کنند و به اشتباه در برابر برخی پیش‌بینی‌ها سکوت اختیار می‌کنند در حالیکه اگر دولت قبلی بود، بلافاصله واکنش نشان می‌دادند.
البته سخنان حسین تاجی بیانگر نکاتی است که پیش از این بسیاری بر آن وقوف داشتند اما به عیان بیان نمیشد.
در زمانی که محمود احمدی نژاد در نامه ابلاغ بودجه به همین موارد اشکال در بودجه 92 که منجر به کسری بودجه میشود اعتراض کرد، نامه اعتراضی وی در روزنامه رسمی کشور سانسور شد.
در حالی که مسئولان دولت قبلی از اشکالات بودجه 92 سخن میگفتند، کسی به حرف آنها توجهی نمیکرد و چوب تاخیر در ارائه لایحه بودجه بالای سر دولت قبل بود.
و هیچ کس به این نکته توجهی نمیکند که مجلسی که آن بودجه را بست و تصویب کرد، همین مجلس بود و نمایندگانش همین نمایندگان. آن زمان لایحه بودجه احمدی نژاد «اصلاح» شد تا قانون شود و اکنون قانون مجلس هم باید «اصلاح» شود تا اجرایی باشد، اما این کجا و آن کجا!
سخن بر سر استاندارد دو گانه و برخورد متفاوت است. بدون شک با این شرایطی که از آن سخن میرود، بودجه 92 مشکلات اساسی دارد و آنگونه که تاجی عنوان کرده است، شاید رقم کسر بودجه از 50 هزار میلیارد هم بیشتر باشد. در نتیجه اصلاح بودجه 92 امری اساسی و ضروری است و دولت جدید برای حل و فصل مشکلات بودجه باید حتما متمم ارائه کند.
اما سخن بر سر همان رویه است. رویه رو شدن مسائل و دلایل، بعد از گذشتن کار از کار. طبیعتا امروز نه محمود احمدی نژادی هست و نه دولت دهم. اما اگر امروز حرف اصلاح بودجه از سوی محمود احمدی نژاد یا معاونین وی به زبان می آمد، با همین برخورد از سوی مجلس مواجه بودیم؟ یا اساسا مشکل از جای دیگری است؟
وقتی آقای احمدی نژاد وزیر هایی رو که مجلس بهشون رای نداد رو در جای دیگه استفاده کرد همین نماینده ها خودشون رو خفه کردن
اما الان صداشون در نمیاد معلومه خوب ساپورت شدن
جرم احمدی نژاد این بود که به مجلس باج نداد..