صراط: به نقل از نماینده؛ مرحوم مجتهدی تهرانی رحمه الله علیه در انتقاد به رسانه
ها و صدا و سیما می فرمود چرا به عذاب های الهی که هر از گاهی در گوشه و
کنار کشور روی می دهد عنوان سوانح و بلایای طبیعی می دهید؟ ایشان با انتقاد
تند و ناراحتی می فرمود اینها عذاب الهی است. حوادث طبیعی کدام است؟
زلزله، سیل، رانش زمین و ... تمام اینها به حکم الهی هر کدام حکمت تعیین
شده دارند و ارتباط مستقیم این بلایا با عمل انسان ها به استناد آیات قرآن و
روایات معصومین علیهم السلام غیر قابل انکار است.
سهل انگاری و بی توجهی به محیط اجتماعی که بناست مبنای الگوی اسلامی و شیعی باشد حتما شامل مجازات های الهی خواهد بود. امروز به نوعی همه دست روی دست گذاشته ایم و خشک و تر فقط نظاره گر محیط آلوده پرگناه شهرمان هستیم. نه آنهایی که از روی غفلت و یا بعضا لجاجت تصمیم می گیرند حاضرند کمی در خود بنگرند و نه آنهایی که می دانند، زحمت کار و فعالیت برای تغییر اوضاع را به خود می دهند. فقط باید بر دستان معدود افرادی که هنوز در شهرمان نفس می کشند بوسه زد؛ آنهایی که بدون ملاحظه ساختارهای غلط اجتماعی به وظیفه اصیل خویش پایبندند و هر جا نشانه ای از گناه می بینند بدون حساب و کتاب مادی تذکر می دهند.
البته این روزها خیلی اوضاع تغییر کرده. از فرط غفلت و کم کاری کار به جایی رسیده که دیگر حتی متهم خودش شاکی شده. امروز خیلی سخت است که به افرادی که با ظاهر و رفتار بسیار زننده و نازیبا محیط گناه را داغ می کنند کمترین تذکری بدهی. امروز در خبرها می خوانیم که یک خانم محجبه در حالی که داشت محترمانه به خانمی با پوشش زننده تذکر می داد، از طرف همان خانم مورد حمله قرار می گیرد. مورد حمله قرار می گیرد و به او گفته می شود تو باید چادر خود را برداری! امروز برای تذکر دادن باید خود را برای زخم های چاقو و حملات هنجارشکنان آماده کنی.
البته عذاب الهی هم در چنین شرایطی نزدیک است. زلزله تهران همانطور که در بررسی های کارشناسی و زمین شناسی عنوان شده و هم بر اساس برخی گزارشات تاریخی و روایی، امری قریب الوقوع است. شاید تنها زلزله باشد که بتواند این نابسامانی های گناه و پلیدی را سامان دهد.
متاسفانه بر اساس عدم فعالیت های مناسب فرهنگی از جانب دستگاه های ذیربط از جمله صدا و سیما، شورای عالی انقلاب فرهنگی و حوزه و دانشگاه تا کنون نتوانسته ایم سبک زندگی را لااقل در حوزه آزادی های فردی و اجتماعی برای جامعه تبیین نماییم. بسیاری از این مظاهر گناه که در سطح شهر بیداد می کند به علت عدم روشن بودن مفهوم آزادی اجتماعی در افکار مردم است. امروز به دلیل عدم تبیین این حقیقت شهروندان نمی پذیرند که باید حجابشان در پوشش، رفتار و گفتار، معروف و شایسته باشد.
با وجود ضعف و خاموشی دستگاه های مسئول فرهنگی، گروه های فرهنگی مردمی و دغدغه مند در زمینه های مختلف مدت هاست که در حال چاره اندیشی و ارائه راهکار عملی در این زمینه هستند؛ که البته به نظر می رسد بدون هماهنگی از جانب دستگاه های فرهنگی چندان ثمر بخش و موثر نباشد.
خداوند با هیچ قوم و نسلی عقد اخوت ندارد و سنت های خویش را هم صریح و آشکار به انسان ابلاغ نموده است. گناه و مداومت بر آن و عدم اشتیاق به اصلاح و توبه نتیجه قهری عذاب الهی را به دنبال خواهد داشت و در صورتی که تهران دز زمره این قهر قرار بگیرد زلزله وحشتناک و ویران کننده ای را تجربه خواهد کرد.
سهل انگاری و بی توجهی به محیط اجتماعی که بناست مبنای الگوی اسلامی و شیعی باشد حتما شامل مجازات های الهی خواهد بود. امروز به نوعی همه دست روی دست گذاشته ایم و خشک و تر فقط نظاره گر محیط آلوده پرگناه شهرمان هستیم. نه آنهایی که از روی غفلت و یا بعضا لجاجت تصمیم می گیرند حاضرند کمی در خود بنگرند و نه آنهایی که می دانند، زحمت کار و فعالیت برای تغییر اوضاع را به خود می دهند. فقط باید بر دستان معدود افرادی که هنوز در شهرمان نفس می کشند بوسه زد؛ آنهایی که بدون ملاحظه ساختارهای غلط اجتماعی به وظیفه اصیل خویش پایبندند و هر جا نشانه ای از گناه می بینند بدون حساب و کتاب مادی تذکر می دهند.
البته این روزها خیلی اوضاع تغییر کرده. از فرط غفلت و کم کاری کار به جایی رسیده که دیگر حتی متهم خودش شاکی شده. امروز خیلی سخت است که به افرادی که با ظاهر و رفتار بسیار زننده و نازیبا محیط گناه را داغ می کنند کمترین تذکری بدهی. امروز در خبرها می خوانیم که یک خانم محجبه در حالی که داشت محترمانه به خانمی با پوشش زننده تذکر می داد، از طرف همان خانم مورد حمله قرار می گیرد. مورد حمله قرار می گیرد و به او گفته می شود تو باید چادر خود را برداری! امروز برای تذکر دادن باید خود را برای زخم های چاقو و حملات هنجارشکنان آماده کنی.
البته عذاب الهی هم در چنین شرایطی نزدیک است. زلزله تهران همانطور که در بررسی های کارشناسی و زمین شناسی عنوان شده و هم بر اساس برخی گزارشات تاریخی و روایی، امری قریب الوقوع است. شاید تنها زلزله باشد که بتواند این نابسامانی های گناه و پلیدی را سامان دهد.
متاسفانه بر اساس عدم فعالیت های مناسب فرهنگی از جانب دستگاه های ذیربط از جمله صدا و سیما، شورای عالی انقلاب فرهنگی و حوزه و دانشگاه تا کنون نتوانسته ایم سبک زندگی را لااقل در حوزه آزادی های فردی و اجتماعی برای جامعه تبیین نماییم. بسیاری از این مظاهر گناه که در سطح شهر بیداد می کند به علت عدم روشن بودن مفهوم آزادی اجتماعی در افکار مردم است. امروز به دلیل عدم تبیین این حقیقت شهروندان نمی پذیرند که باید حجابشان در پوشش، رفتار و گفتار، معروف و شایسته باشد.
با وجود ضعف و خاموشی دستگاه های مسئول فرهنگی، گروه های فرهنگی مردمی و دغدغه مند در زمینه های مختلف مدت هاست که در حال چاره اندیشی و ارائه راهکار عملی در این زمینه هستند؛ که البته به نظر می رسد بدون هماهنگی از جانب دستگاه های فرهنگی چندان ثمر بخش و موثر نباشد.
خداوند با هیچ قوم و نسلی عقد اخوت ندارد و سنت های خویش را هم صریح و آشکار به انسان ابلاغ نموده است. گناه و مداومت بر آن و عدم اشتیاق به اصلاح و توبه نتیجه قهری عذاب الهی را به دنبال خواهد داشت و در صورتی که تهران دز زمره این قهر قرار بگیرد زلزله وحشتناک و ویران کننده ای را تجربه خواهد کرد.
