او در واقع با گفتن این جمله، خواسته یا ناخواسته اعترافی صریح داشت بر یک خصلت دیرینه انگلیسی ها. انگلیسی هایی که از اولین استعمارگران تاریخ بودند و همین خوی استعمارگری سبب شده تاکنون عمده آنچه از تاریخ فرهنگ و تمدن در کشورشان یافت می شود مربوط به تاراج از کشورهای دیگر باشد.
خیلی از این نشانه ها در معرض دید عمومی گذاشته شده و بعضی ها هم به صورت خاص و با شرایط ویژه نگهداری می شود، اما جالب است بدانید یکی از مهم ترین مواردی که در اختیار شخص ملکه بوده و هست و آن را در بهترین جای ممکن یعنی روی تاجش گذاشته ریشه ایرانی دارد و به نوعی از ایران دزدیده شده است.
الماس کوه نور که آن را زوج الماس دریای نور می دانند، زمانی بزرگ ترین الماس دنیا بود. این الماس در گذشته 186.0625 قیراط معادل 37.21 گرم وزن داشته که در تراش جدید 105.602 قیراط معادل 21.61 گرم شده است.
این سنگ قیمتی سال 1656 میلادی از ناحیه قلعه باستانی گلکنده در نزدیکی حیدرآباد در ایالت آندرا پرادش در کشور هند به دست آمد.
این قلعه از اماکن توریستی هند است که به سبک معماری ایرانی ـ هندی ساخته شده و دیواره های بلند دیده بانی دارد.
گلکنده چند دروازه اصلی و راه های ورودی و خروجی مخفی دارد و همین مسأله به زیبایی اش افزوده است. با این که در حال حاضر گلکنده هیچ شباهتی به قلعه ندارد و کاملا از بین رفته، اما برای گردشگران هندی که به مکان های تاریخی علاقه دارند، جزو اولین انتخاب هاست.
قلعه گلکنده در زمان سلسله کاکاتیا در سال 538 هجری قمری تاسیس و زمان قطب شاهیان به عنوان پایتخت برگزیده شد.
گفته می شود قدمت تاریخی الماس کوه نور به 4000 سال می رسد. درباره این الماس روایت های زیادی وجود دارد؛ روایتی در کتاب بابورنامه (که بر اساس خاطرات بابورشاه هندی، موسس امپراتوری مغولی هند نوشته شده است) می گوید الماس کوه نور متعلق به راجای ناشناخته از پادشاهان هند است که سال 1526 به او رسیده است.
بعد از بابور پسرش همایون به سلطنت رسید و الماس هم همین طور دست به دست چرخید تا این که توسط میرزا محمد میرجمله، وزیر مشهور ایرانی عبدالله قطب شاه به شاه جهان پادشاه گورکانی هند تقدیم شد و در آنجا ماند و سال 1738 میلادی به دست نادرشاه رسید.
نادرشاه در کشورگشایی های خود جواهرات زیادی برای خزانه به ارمغان آورد که در میان این غنائم جنگی، جواهراتی مثل کوه نور، دریای نور، تخت طاووس و کره جواهر نشان به ایران آورده شد و بین همه آنها کوه نور بیشتر از همه مورد توجه قرار گرفت.
اما کوه نور که گویا به یک جا ماندن عادت ندارد، پس از مرگ نادر توسط احمدشاه درانی یکی از پادشاهان افغانی به افغانستان منتقل و سپس به شاه شجاع از دیگر سلاطین آن دیار رسید.
حکومت بیست ساله شاه شجاع هم زیاد دوام نیاورد و وقتی شیرپنجاب جایش را گرفت، کوه نور توسط این سردار هندی به هند بازگشت و بعدها به دست کمپانی هند شرقی بریتانیا افتاد.
سال 1877 رسما اعلام شد این الماس در اختیار ملکه ویکتوریا، امپراتور بریتانیا در دوران استعمار بریتانیا بر هند است؛ الماسی که انگلستان رسما می گوید آن را به هند یا ایران پس نخواهد داد.
الماس کوه نور که به واسطه خاصیت مارکوپولویی آن طرفداران زیادی هم دارد اکنون در برج لندن، قصری تاریخی در ساحل شمالی رود تیمز، نگهداری می شود و این کشور هم تا کنون حاضر نشده آن را به ایران یا حتی هند برگرداند. حالا فکر این که مقصد بعدی کوه نور کجاست، جالب است؛ بخصوص که ایران باشد.
