صراط: ظاهرا بعضی‌ها قصد دارند تا از کسوت استادی خارج شده و دوباره در قامت یک
نیروی «کف خیابانی» ظاهرا شوند. حسین الله کرم که در دوران احمدی‌نژاد به
کسوت استادی در آمد این روزها ظاهرا قصد دارد تا دوباره به نقشش در دوران
اصلاحات باز گردد. الله کرم در گفت‌وگو با فارس صراحتا روحانی راتهدید
می‌کند که درصورت اجرای سیاست‌های اقتصادی دولت اکبر هاشمی رفسنجانی باید
در انتظار «تظاهرات مردمی» باشد.
این عضو ارشد حزب‌الله که پیش از این هم نشان داده که در سازمان دهی آنچه او «تظاهرات مردمی» می‌نامد تبحیر خاصی دارد. اما باید یادآور شد که در کشوری که رهبری آن را مدیریت می‌کند و صراحتا در مذمت «اردوکشی خیابانی» سخن گفته، نباید انتظار داشته باشند که به راحتی «تظاهرات مردمی» راه بیندازند.
مگر اینکه ابتدا پاسخ دهند: «چرا تا به حال به آنها که در این سالها به سیاست‌های محمود احمدی‌نژاد، دولتش و حامیان دیروز و جداشدگان امروزش انتقاد داشتند این فرصت داده نشد؟» آیا حاضر هستند تا پیش از پایان دولت دهم فرصتی در اختیار مخالفان قرار دهند تا ببینند تظاهرات مردمی در مخالفت با سیاست‌هایی همچون یارانه‌ها، بی‌توجهی و ناتوانی در ساماندهی بازار ارز، سکه، طلا، مسکن، مرغ، برنج، روغن و کره چه اندازه پرشور خواهد شد؟
از این رو باید امیدوار بود شمشیری که پیش از آمدن روحانی بیرون آمده در قلاف شود، تا کشوری که به همت مردم کم کم دارد روی خوشی و آرامش را به خود می‌بیند، به آشوب کشیده نشود. مدلی که این روزها در مصر دیده می‌شود. باید شرایط امروز مصر را به خوبی ببینیم و اجازه ندهیم که تا فضای دو سال آینده کشورمان به مصر امروز بدل شود. کشوری که در آن هر روز مخالفان و موافقان در خیابان برعلیه یکدیگر شعار می‌دهند. یک طرف دفتر حزب طرف مقابل را آتش می‌زند و طرف مقابل سطل‌‌های زباله را. مهمترین چیزی که باید به آن توجه کرد مشت‌های گره کرده‌ای است که در هوا می‌چرخد و به سمت یکدیگر حواله می‌شود.
مسلما دوستانی که همیشه سعی داشتند از خود چهره ای ولایی به نمایش بگذارند، کسانی که تا دیروز مدعی بودند که یک اشارت رهبری برایشان کفایت می‌کنند. همانها که هیچ کس را غیر از خود در تبعیت از رهبری قبول نداشتند، امروز هم باید میزان ولایت‌پذیریشان را نشان داده و پاسخ دهند.
این عضو ارشد حزب‌الله که پیش از این هم نشان داده که در سازمان دهی آنچه او «تظاهرات مردمی» می‌نامد تبحیر خاصی دارد. اما باید یادآور شد که در کشوری که رهبری آن را مدیریت می‌کند و صراحتا در مذمت «اردوکشی خیابانی» سخن گفته، نباید انتظار داشته باشند که به راحتی «تظاهرات مردمی» راه بیندازند.
مگر اینکه ابتدا پاسخ دهند: «چرا تا به حال به آنها که در این سالها به سیاست‌های محمود احمدی‌نژاد، دولتش و حامیان دیروز و جداشدگان امروزش انتقاد داشتند این فرصت داده نشد؟» آیا حاضر هستند تا پیش از پایان دولت دهم فرصتی در اختیار مخالفان قرار دهند تا ببینند تظاهرات مردمی در مخالفت با سیاست‌هایی همچون یارانه‌ها، بی‌توجهی و ناتوانی در ساماندهی بازار ارز، سکه، طلا، مسکن، مرغ، برنج، روغن و کره چه اندازه پرشور خواهد شد؟
از این رو باید امیدوار بود شمشیری که پیش از آمدن روحانی بیرون آمده در قلاف شود، تا کشوری که به همت مردم کم کم دارد روی خوشی و آرامش را به خود می‌بیند، به آشوب کشیده نشود. مدلی که این روزها در مصر دیده می‌شود. باید شرایط امروز مصر را به خوبی ببینیم و اجازه ندهیم که تا فضای دو سال آینده کشورمان به مصر امروز بدل شود. کشوری که در آن هر روز مخالفان و موافقان در خیابان برعلیه یکدیگر شعار می‌دهند. یک طرف دفتر حزب طرف مقابل را آتش می‌زند و طرف مقابل سطل‌‌های زباله را. مهمترین چیزی که باید به آن توجه کرد مشت‌های گره کرده‌ای است که در هوا می‌چرخد و به سمت یکدیگر حواله می‌شود.
مسلما دوستانی که همیشه سعی داشتند از خود چهره ای ولایی به نمایش بگذارند، کسانی که تا دیروز مدعی بودند که یک اشارت رهبری برایشان کفایت می‌کنند. همانها که هیچ کس را غیر از خود در تبعیت از رهبری قبول نداشتند، امروز هم باید میزان ولایت‌پذیریشان را نشان داده و پاسخ دهند.
با آرامش مشکل دارن این ناکس ها .
مجید(سوارغریب)