به گزارش گروه سیاسی صراط، کم کم برای مردم ما نیز جا افتاده است که پست شهرداری تهران بیش از آنکه یک سمت اجرایی مهم و بسیار حساس باشد، تمرینی است برای رییس جمهور شدن.
زاپاس ریاست جمهوری
زمزمه های این انگاره در میان مردم، از زمان شکل گیری شایعات مربوط به احتمال کاندیداتوری غلامحسین کرباسچی در انتخابات ریاست جمهوری در دهه 70 رواج یافت. محمود احمدی نژاد با سه سال شهردار بودن، «پرواز از بهشت به پاستور» را عملی کرد و محمدباقر قالی باف نیز با 8 سال شهرداری قصد داشت راه او را طی کند که البته با موفقیت همراه نبود.
حضور قالی باف در شهرداری بعد از عدم توفیق او در انتخابات ریاست جمهوری 84 اما یک فرضیه دیگر را مطرح کرد که بر اساس آن «ناکامان انتخابات ریاست جمهوری، گزینه های شهرداری تهران» به شمار می روند. به ویژه آنکه تجربه برگزاری همزمان انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر، تطابق زمانی مورد نظر برای این اتفاق را نیز به وجود آورد.
با این وصف، ضمن آنکه سودای ریاست جمهوری برای شهردار شدن در پایتخت همچنان انگیزه ای نیرومند به شمار می رود، از زاویه ای دیگر می توان گفت شهرداری تهران به جایگاهی شبیه «زاپاس ریاست جمهوری» تغییر جایگاه داده است تا جایی که هر کاندیدای ناکام ریاست جمهوری می تواند روی آن حساب باز کند!
بر همین اساس است که نام محسن رضایی که در طول 8 سال گذشته به پستی کمتر از ریاست جمهوری فکر نکرده بود، به عنوان یکی از گزینه های جدی شهرداری مطرح شده است.
گفتنی است به دنبال گمانه زنی هایی در این خصوص اگرچه هنوز اظهارنظر رسمی از سوی رضایی منتشر نشده اما رییس رسانه‌ای ستاد انتخاباتی این نامزد انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، ارائه پیشنهاد به او را تایید کرده است.
به گفته گیل آبادی، «این پیشنهاد از سوی افرادی متفاوت و نیز تعدادی از اعضای شورا مطرح شده است و با توجه به اینکه آقای محسن رضایی در فضای انتخابات ریاست‌جمهوری و قبل از آن، جریان سومی را دنبال می‌کردند که عقلانی و منطقی باشد، براین اساس ارایه پیشنهاد از سوی گرو‌ه‌های مختلف، غیرقابل پیش‌بینی نبوده است.»
گیل آبادی گفته است «آقای رضایی در جریان انتخابات ریاست جمهوری هم شعار دولت فراگیر را مطرح کرده است که در آن دو مؤلفه کارآمدی و ولایت فقیه مورد تاکید قرار گرفته است و هر پیشنهادی که در آن این دو مؤلفه رعایت شود، می‌تواند مورد پذیرش قرار گیرد.»
ضعف اصولگرایان
از قضا موضوعاتی چون احتمال حضور قالی باف در کابینه جدید و یا عدم تمایل خود او و اعضای شورای شهر به ادامه فعالیت او به عنوان شهردار، کم کم نام محسن رضایی را به عنوان «تنها گزینه» اصولگرایان برای شهرداری جا انداخته است.
این در حالی است که این گزینه نه از روی اجماع و درخواست اصولگرایان بلکه صرفا به دلیل ضعف مشهود آنها در معرفی گزینه ای قاطع برای شهرداری نشات گرفته است.
بر این اساس در حالی که اصلاح طلبان حتی پیش از برگزاری انتخابات شوراها، محسن هاشمی را برای تصدی شهرداری تهران در نظر گرفته بودند، در میان اردوگاه اصولگرایان صدای واحدی شنیده نمی شد.
این وضع با عدم توفیق قالی باف در انتخابات ریاست جمهوری وخیم تر هم شد تا جایی که منتخبان اصولگرای شورای شهر که نسبت به اصلاح طلبان تعداد بیشتری از کرسی های شورا را در اختیار دارند (17 به 14)، حتی الامکان از اظهارنظر صریح درباهر موافقت یا مخالفت خود با شهردار ماندن قالی باف خودداری کرده اند.
به این ترتیب در میان رسانه های اصولگرا، دسته بندی های متفاوتی در بین اعضای شورای شهر شکل گرفته که حاصل گمانه زنی آنها بر مبنای موافقت یا مخالفت اعضای شورای چهارم با شهردار ماندن قالی باف است.
به موازات این موضوع، عدم معرفی گزینه جدی دیگری برای تصدی شهرداری تهران از سوی اصولگرایان، نیز مزید علت شده است تا این ضعف را بیش از پیش به رخ بکشد.
تفاوت آرای گزینه ها در رای گیری مخفی و آشکار
موضع غالب اصولگرایان در خصوص سوالات واضحی چون موافقت یا مخالفت با ادامه شهرداری قالی باف، یا دوپهلوست و یا سکوت. البته آنها ترسی از آشکار شدن موضع اصلی خود ندارند چراکه رای گیری برای انتخاب شهردار، به صورت مخفی انجام می شود و قرار نیست کسی از رای نهایی آنان باخبر شود.
این موضوع در صحبت های حسن بیادی که اردیبهشت ماه 86 از نحوه ابقای قالی باف در سمت شهرداری روایت کرده بود، کاملا پیداست.
بیادی که او نیز نامزد شهرداری و رقیب قالی باف در آن رای گیری بود از حمایت اصولگرایان از خود خبر داده بود اما گفت که در روز رای گیری یکی از همین اصولگرایان «برای ختم مساله به آقای قالیباف رای داد. »
بر این اساس، ممکن است تشخیص رای نهایی اعضای شورای شهر در خصوص شهردار فقط در روز انتخاب شهردار امکانپذیر باشد.
دستور کار رضایی چیست؟
همان گونه که گفته شد، رضایی به عنوان کاندیدای ناکام ریاست جمهوری کم کم به عنوان تنها گزینه اصولگرایان برای شهرداری مطرح می شود. البته می توان پیش بینی کرد که تا روز تشکیل شورای چهارم و رای گیری برای انتخاب شهردار، اتفاقات ریز و درشت زیادی بیفتد و گزینه های دیگری مطرح شوند اما در صورت انتخاب رضایی به عنوان شهردار تهران، مهم ترین دستور کار او چه خواهد بود؟
طبق اعلام مسئولان، شهرداری تهران سالانه بیش از ۱۰ هزار میلیارد تومان درآمد دارد و از طرفی دست کم 8 و نیم میلیون ساکن به اضافه چند میلیون ساکن شهرهای اطراف که زندگی آنها با پایتخت گره خورده، مخاطبان شهرداری به شمار می روند.
درست است که انتظارات از شهرداری بالاست و همه دنقاط ضعف و قوت آن به طور ملموس و مستقیمی در معرض دید شهروندان قرار دارد، اما همین پتانسیل بالا – که به گوشه ای از آن اشاره شد- بی تردید محلی مناسب برای عرضه توانایی ها و شناساندن شیوه مدیریت و در نتیجه بسیار وسوسه انگیز است.
بر همین اساس است که شهرداری در سال های اخیر به محل تمرینی کاندیداهای بالقوه ریاست جمهوری بدل شده و برای این کار چه کسی بهتر از محسن رضایی که بسیاری او را از هم اکنون کاندیدای چندباره انتخابات آتی ریاست جمهوری می دانند.
بر این اساس، بعید نیست که در روزهای آتی برادر محسن تمامی مساعی خود را در رایزنی با شورایی ها به کار برد تا سکان این کشتی وسوسه انگیز را به دست گیرد؛ چنانکه بر اساس شواهد و قراین موجود، چنین تلاش هایی هم اکنون در جریان است.
اما واقعا بر چه اساسی باید هر که در انتخابات ریاست جمهوری ناکام شد، شهردار شود. آیا انتخاب شهردار نیاز به تجربه بالای مدیریت شهری و یا دست کم یک کار اجرایی ویژه با کارنامه موفق ندارد؟ مگر نه اینکه هدایت شهرداری تهران گهگاه با تصدی چند وزارتخانه به صورت همزمان مقایسه می شود؟
آیا برادر محسن که عمده فعالیت او در سال های اخیر به دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام و رقابت های انتخاباتی ریاست جمهوری(!) خلاصه شده، چنین تجربه را از سر گذرانده است؟ آیا به صرف نامزدی چندباره او برای انتخابات می توان به او برای شهردار شدن اعتماد کرد؟
آیا برنامه های ارائه شده توسط رضایی که عمدتا اقتصادی بوده و در طول این سال ها در انتخابات دوره های مختلف ریاست جمهوری به طور مرتب «به روز» شده، برای شهرداری نیز مناسب است؟
و سخن آخر اینکه از کجا معلوم در صورت انتخاب برادر محسن به شهرداری، مهم ترین اقدام او ساخت اتوبان «بهشت-پاستور» و بهره برداری از آن در 4 یا 8 سال آینده نباشد؟
پوسترها را تمیز تا کنید!
درود بر شما
بخارون
صراط این لحن حرف زدن در شأن یک خبرگزاری و پایگاه تحلیلی نیست... لحنتو عوض کن...
استفاده از "برادر محسن" رو میگی؟
اگر اون باشه که به نظرم مشکلی نداره عزیز.
حتما میگید چرا؟؟
چون آقامحسن تزهای اقتصادی که خود غربی ها به مشکلاتش رسیدن رو میخواهد اجرایی کنه!!
مدیریت انقلابی و تقوایم آرزوست . . .
محسن رضایی تجربه اجرائی نداره؟
ببخشید ها ولی میدان اجرائی بزرگتر از جنگ تحمیلی تا حالا نداشتیم!
انصافا" سرافراز سرافراز از اون میدون به در اومد.
یادمون نره از سپاه که هیچی نداشت با غنیمت گرفتن چندین قبضه توپ عراقی ، سازمان رزم سپاه رو کلید زد
و از سپاه نیرویی رزمی ساخت به کمک همرزمانش که الان بازوی بسیار پرتوان انقلاب و ولایته
ای کاش محسن رضایی قبول کنه
متاسفم.
طراط، تیترهایی که حاوی توهین ، هتاکی و افترا باشد منتشر نمی کند.