صراط: اعتماد به احزاب و گروهها در گذشته در ایران منفی بوده است. اما اعتماد به نظام و انقلاب و امام از گذشته مثبت بوده و در آینده هم مثبت خواهد بود. من نمی گویم احزاب مانع پیشرفت در کشور هستند اما احزابی که نتوانند با مردم ارتباط برقرار کنند، خود به خود از بین می روند.
پایگاه مردمی داشتن از هر چیز دیگری در قدرت سیاسی مهمتر است. مردم خوزستان مسئول استان خودشان هستند و باید به استاندار منتخبشان کمک کرد. این از تفکرات خشایار شاه است که «اگر کسی نتوانست کار کند او را عزل کنیم!» باید به کسی که پایگاه مردمی دارد، کمک کرد.
{در پاسخ به اینکه چرا سفر استانی نمی روید؟} من چند سفر استانی رفته ام که در ۴۰-۵۰ نفر از مردم جمع شدند! تشخیصم این است که اگر در تهران با صداوسیما و رسانه ها گفت و گو کنم تاثیرش بیشتر از این است که بروم در شهرهای مختلف حرف های تکراری بزنم.
{در پاسخ به سوالی درباره مافیای اقتصادی و شایعاتی درباره وی} این مطلبی بود که یک نفر در روزنامه صبح مطرح کرد. در سال ۷۶ دو نفر -مهدی نصیری و ده نمکی- به دادگاه آمدند. مهدی نصیری در بهمن سال ۷۵ مجوزی از ارشاد گرفت و روزنامه صبح را درست کرد و علیه من مقاله نوشت. من هم علیه او شکایت کردم و او محکوم شد. چون حرف هایش درست نبود. ده نمکی هم گفت که من مشکل اقتصادی دارم. من هم به او گفتم برو اگر مدرکی داری در دادگاه مطرح کن. اما تا کنون هیچ مدرکی ارائه نکرده است.
اگر صاحب قدرتی من را به عنوان یک رانت خوار اقتصادی می شناسد، بینی و بین الله بیاید آن را مطرح کند. من به ده نمکی هم گفته ام که من بالاخره می میرم. اگر چیزی از من دارید بگویید تا در همین دنیا مجازاتش را بدهم. اما ده نمکی هیچ سندی نیاورد و اگرچه قاضی مرتضوی او را متهم نکرد اما هیات منصفه به من رای داد. من همان زمان به مهدی نصیری هم گفتم تو پسر خوبی هستی و مراقب باش گرفتار جریانات سیاسی نشوی. الان هم او طلبه شده است. من در تمام طول عمرم هیچ نامه ای را بی جواب نگذاشته ام و هیچ گرفتاری ای را بلا حل نگذاشته ام. هر بار هم که به مجلس رفته ام بیش از ۹۰ درصد آرا را گرفته ام.
برخی می گویند من در فلان شهر ۲۵۰۰ نفر را مرغ و پلو داده ام. بله داده ام. کیهان هم درباره آن نوشته است. اما من از جیب خودم دادم نه از جیب دولت. خدا آخر عاقبت کسانی که این اتهامات را زده اند را به خیر کند. اگر کسی حرفی دارد بیاید و به خودم بگوید. مهدی نصیری هم یک بدبختی بود که به او گفته بودند بیا یک مجوز به تو می دهیم ولی برو غرضی را ضایع کن! او که از خودش چیزی نداشت. به او چیزهایی می دادند تا چاپ کند.
