صراط: «ن - ک» کاريکاتوريست خارج‌نشين نشريات دوره اصلاحات در «خودنويس» نوشت:
وقتي براساس قاعده بازي نظام بازي کنيد، رهبري پيروز مي‌شود. شايد برخي
شرايط انگيزه‌اي براي شرکت در قماري باشد که ممکن است دست اول بازي را
ببري، اما چهار سال قيافه بازنده‌ها را خواهي داشت. چيزي که در بحث‌ها مرا
به فکر انداخته، توجه نکردن بسياري از دوستان به چرخه تحميلي رژيم است،
نشاندن يک کانديداي تاييد شده بر مسند رياست جمهوري. سؤال اين است که اگر
مي‌دانيم که اين راه بي‌سرانجام است، و قدرت تغيير قانون و روند انتخابات و
اداره کشور از طريق اين چرخه را نداريم، چه دلايلي براي تداومش وجود دارد؟
وي ادامه مي‌دهد: برخي دوستان مي‌گويند که دست روي دست گذاشتن به نفع حاکميت است. نافرماني مدني را «دست روي دست گذاشتن» ديدن زماني است که هدفي نداشته باشيم. اگر هدف مشترک، کاهش مشروعيت نظام است، يکي از راه‌هايش به هم زدن قاعده بازي حاکميت خواهد بود. هيچ چيز براي رهبري مهم‌تر از پر بودن صفوف انتخابات جلوي دوربين‌هاي خبرنگاران خارجي نيست. هيچ چيز براي حاکميت، تحميل ارقام بالاي مشارکت نيست.
وي که در برخي محافل اپوزيسيون متهم به نفوذي بودن وزارت اطلاعات است، مي‌نويسد: گويي بخش بزرگي از افراد فکر مي‌کنند چاره‌اي جز عادت ندارند؛ مثل شاگرداني که قرباني نظام آموزشي کنترل‌گرا هستند. آنها مي‌خواهند جزئي از ديوار باشند. خداوندا همه اسيران را آزاد کن!
وي ادامه مي‌دهد: برخي دوستان مي‌گويند که دست روي دست گذاشتن به نفع حاکميت است. نافرماني مدني را «دست روي دست گذاشتن» ديدن زماني است که هدفي نداشته باشيم. اگر هدف مشترک، کاهش مشروعيت نظام است، يکي از راه‌هايش به هم زدن قاعده بازي حاکميت خواهد بود. هيچ چيز براي رهبري مهم‌تر از پر بودن صفوف انتخابات جلوي دوربين‌هاي خبرنگاران خارجي نيست. هيچ چيز براي حاکميت، تحميل ارقام بالاي مشارکت نيست.
وي که در برخي محافل اپوزيسيون متهم به نفوذي بودن وزارت اطلاعات است، مي‌نويسد: گويي بخش بزرگي از افراد فکر مي‌کنند چاره‌اي جز عادت ندارند؛ مثل شاگرداني که قرباني نظام آموزشي کنترل‌گرا هستند. آنها مي‌خواهند جزئي از ديوار باشند. خداوندا همه اسيران را آزاد کن!
