از فروش هدایای ریاست جمهوری به نفع فقرا تا به باد دادن میلیاردی پول ملت در"نمایش استادیوم آزادی"

صراط:دولت احمدی نژاد را می توان دولت تناقض های رفتار نام نهاد که نمونه ای از این موضوع را می توان در مقایسه دو رفتار احمدی نژاد در همین اسفند گذشته و فروردین جاری دید.

اواخر سال گذشته بود که ریاست جمهوری اعلام کرد که هدایایی که سران و مقامات کشورهای دیگر به رئیس جمهور ایران داده اند ، فروخته می شوند تا درآمد حاصل از آن ، صرف کمک به نیازمندان تحت پوشش بهزیستی شود.

این اقدام ، در آن زمان با این نقد مواجه شد که هدایای داده شده به رئیس جمهور ایران ، هدایای شخصی نیستند که با تصمیم شخصی فروخته شوند ، بلکه آن هدایا ، که عمدتاً سمبلیک هم هستند و گاه گرانبها ، نمادهایی از روابط ایران و کشورهای جهان هستند که به "رئیس جمهور ایران" - و نه شخص احمدی نژاد - داده شده اند و باید در موزه نگهداری شوند کما این که هدایای مقامات سایر کشورها به مسوولان ایران ، چه در قبل از انقلاب و چه بعد از آن ، در موزه نگهداری می شوند.

فارغ از وارد یا وارد نبودن این نقد - که موضوع ما نقد آن موضوع خاص نیست - هدایای ریاست جمهوری ، با جار و جنجال تبلیغاتی زیادی به حراج گذاشته شد و چند صد میلیون تومان نیز ، آن طور که خودشان اعلام کردند، در برابر رفتن این هدایا به خانه های افراد متمول ، جمع شد تا صرف کمک به نیازمندان شود.

حال همان دولت و همان رئیس جمهوری که برای چند صد میلیون تومان ،هدایای ریاست جمهوری را به حراج می گذارد ، مراسمی در استادیوم یکصد هزار نفری آزادی برگزار می کند و دهها هزار نفر را به آن دعوت می کند تا به قول خودش ، از خادمان سفرهای نوروزی در عید 1392 تجلیل کند! هزینه مراسم نیز چندین برابر پولی است که از رهگذر حراج هدایای ریاست جمهوری کسب شده بود!

در این مراسم ، که خبرگزاری دولتی ایرنا ، تعداد حاضران دعوت شده به آن را 70 هزار نفر اعلام کرده است ، احمدی نژاد به 9 نفر شامل یک پزشک، یک روحانی،یک راننده ، یک امدادگر و... لوح تقدیر داد.

جالب است! 70 هزار نفر از از استان های مختلف هماهنگ کرده و با بودجه بیت المال به تهران آوردند و هزینه های رفت و آمد و اقامت و تغذیه و حق ماموریت و اجرای مراسم و تدارکات از هلی کوپتر و پوسترها گرفته تا بیلبوردهای خیابانی و ساندیس و ... را از بودجه نحیف ناشی از تحریم و سوء مدیریت ، پرداخت کردند که چه بشود؟ که رئیس جمهور یک سخنرانی کند و به 9 نفر لوح تقدیر بدهد!

این که این مراسم انتخاباتی بوده یا نه ، دغدغه نوشتار حاضر نیست. هر هدفی اعم از انتخاباتی و غیرانتخاباتی پشت این "نمایش پرهزینه" باشد ، معنایی جز هدر دادن پول ملت ایران و ادامه تناقض های رفتار دولت ندارد.

واقعاً یعنی چه که رئیس جمهور در اسفند ماه ، هدایا را می فروشد که چند صد میلیون برای نیازمندان جمع شود ولی در فروردین ، چند میلیارد که می توانسته برای همان نیازمندان صرف کند را هزینه مراسم نمایشی استادیوم آزادی می کند تا به 9 نفر لوح تقدیر بدهد. واقعاً هر لوح تقدیر برای ملت ایران چقدر آب خورده است؟!

بله! اگر ضرورتی باشد ، بیش از این ها هم می توان هزینه کرد و نمی شود گفت چرا هزینه کردید و به فقرا ندادید زیرا در هر جا ، مقایسه درست نیست. مثلاً کسی قاعدتاً نمی تواند بگوید رئیس جمهور در فلان اجلاس بین المللی شرکت نکند و پولش را به فقرا بدهد. ولی نمی توان در برابر به زباله دانی ریختن پول ملت در روز روشن توسط عالی ترین مقام اجرایی کشور ، سکوت کرد و آن را نادیده گرفت.

آیا اگر قرار بود از دست اندرکاران سفرهای نوروزی تقدیر شود، نمی شد مراسمی در سالن نهاد ریاست جمهوری یا میراث فرهنگی برگزار کرد؟

  در این وانفسای بودجه ، که کارگران بسیاری در دریافت حقوق ماهانه شان نیز مشکل دارند و همان افرادتحت پوشش بهزیستی هم همچنان نیازمندند ، آیا لازم بود  70 هزار نفر را از مدت ها قبل بسیج کرد و از نقاط مختلف کشور به تهران و استادیوم آزادی آورد که آقای رئیس جمهور می خواهد به 9 نفر لوح تقدیر بدهد؟

نمایش استادیوم آزادی در حیف و میل کردن بودجه در استادیوم آزادی را در تاریخ معاصر ایران می توان با جشن های 2500 ساله مقایسه کرد و این اقدام را ماکت بسیار کوچکی از آن حیف و میل تاریخی دانست با این تفاوت که در جشن های 2500 ، کلیت رژیم بدان ولخرجی دست یازید و مورد غضب مردم قرار گرفت و این بار ، دولتی رو به پایان ، در سطحی کوچکتر ، پول مردم را برای یک مراسم بیهوده به باد داد ؛ اما وجه اشتراک شان نیز همین هدر دادن بودجه عمومی بود.

رئیس جمهوری که روزگاری می گفت فقط یک نوع غذا باید بر سر سفره اش باشد و عکس های ساده زیستی اش بر سر سفره ای با نان و پنیر ، هوش از سر دلداگانش می برد ، اینک به راحتی آب خوردن ، میلیاردها تومان را بر سر یک مراسم صد در صد بی فایده و برای دادن لوح تقدیر به 9 نفر ، بر باد می دهد و آب هم از آب تکان نمی خورد و کسی هم پیگیر نمی شود که این ولخرجی ها از کیسه ملت با کدام مجوز انجام می شود؟!

اگر آن روز که رئیس جمهور ، دهها نفر زائد بر نیاز ، از دوستان و خانواده و اقوام گرفته تا مسوولان بی ربط را با خود به سفر نیویورک برد و برایشان هزینه های آنچنانی کرد ، با او برخورد قانونی می شد که چرا پول ملت ایران را صرف سفر نیویورک این ها کردی؟ امروز شاهد پرده دیگری از این ریخت و پاش در روز روشن نبودیم. اینان فکر می کنند که پول ملت ایران بی پایان است و آنها هم حق دارند ، هر کاری دلشان خواست با این پول انجام بدهند.