امروزه بسیاری از کفش‌های ورزشی لژدار هستند. تحقیقات جدید که در مارس 2013 در جلسه سالانه جراحان ارتوپد آمریکا مطرح شد، نشان می‌دهد که این نوع کفش‌ها ممکن است تغییراتی در کارایی نوجوانان دونده ایجاد کنند، زیرا این لژها گاهی اوقات سنگین هستند و به عضلات پا و اسکلت فشار می‌آورند، بنابراین از کارایی کم می‌کنند.
محققان بر روی 12 ورزشکار نوجوان تحقیق کردند و از آنها خواستند تا با این کفش‌ها بر روی تردمیل بدوند. کارایی بیومکانیک این افراد در این آزمایشات اندازه گیری شد.
اسکات مولن دکتر جراح ارتوپد از دانشگاه کانزاس می‌گوید: گرایش جدیدی به دویدن با پای پیاده یا با کفش‌های انگشتی وجود دارد. ما در صدد هستیم تا بفهمیم آیا آسیب دیدگی‌های ناحیه پا با تغییر کفش، کاهش می یابد یا خیر.
محققان به این نتیجه رسیدند که کفش در کارایی بیومکانیک نوجوانان موثر است. هنگامی که این افراد کفش‌ای لژدار می پوشند در 69 درصد مواقع بر روی پاسنه پای خود فرود می آیند و هنگامی که کفش‌های تخت‌تر می پوشند این تماس به 35 درصد و هنگامی که پا برهنه هستند به 30 درصد کاهش می یابد.
کفش‌های لژدار باعث می‌شوند آسیب دیدگی ناحیه پاشنه پا افزایش یابد ، البته کسانی که کفش‌های تخت می‌پوشند نیز آسیب دیدگی ناحیه جلوی پا و میانه پا را بیشتر تجربه می‌کنند.
دکتر مولن می‌گوید: ما متوجه شدیم که با تغییر کفش، میزان آسیب دیدگی پای دوندگان تغییر می‌کند. هنگامی که آنها با کفش‌های لژدار می‌دوند، بیشتر بر روی پاشنه پای خود فرود می‌آیند. بسیاری از نوجوانان دونده با کفش‌های لژدار می دوند و مسابقه می‌دهند که باعث کاهش میزان کارایی آنها می‌شود. آسیب دیدگی ناحیه پاشنه پا باعث وارد شدن انرژی بیشتر به لگن و زانوها می‌شود دویدن با کفش‌های تخت که ممکن است باعث آسیب دیدگی ناحیه جلوی پا شود، به نسبت کفش‌های لژدار سالم‌تر است، زیرا در طول مدت ورزش در تمام زندگی آسیب دیدگی‌های کمتری در ناحیه زانو و لگن ایجاد می‌کند.
در آینده در این زمینه تحقیقات بیشتری انجام خواهد شد تا نتایج بهتر و دقیق‌تری حاصل شود.
