صراط:خیلی
ساده، ژوزه مورینیو هر جایی که می‌رود موفقیت را نیز با خود می‌برد. ممکن
است او زیاد در یک باشگاه نماند ولی حضور او در 
یک تیم می‌تواند قهرمانی در
جام‌های مختلف را تضمین کند.
رئال مادرید در فصل 12-2011 نسبت به همه تیم‌ها، پیروزی و امتیاز بیشتری جمع آوری و گل‌های زیادتری نیز وارد دروازه حریفان کرده بود ولی در فصل جاری همه چیز برای «لس بلانکوز» تغییر کرد و بارسلونا توانسته با اختلاف 13 امتیازی صدر جدول را در اختیار خود بگیرد.
شاید غرور بیش از حد در فصل جاری موجب شد تا رئال در همان ابتدای فصل همه چیز را در لالیگا از دست بدهد. پس از آن مورینیو با ایکر کاسیاس مشکل پیدا کرد و دروازه‌بان شماره یک رئال و تیم ملی اسپانیا را از ترکیب ثابت کنار گذاشت. فلورنتینو پرس، رییس باشگاه نیز مجبور شد تا به حمایت از مربی پرتغالی تیمش برخاسته و به کاسیاس و دیگر بازیکنان کلیدی بگوید در این تیم یا جای آنها است یا مورینیو.
شایعه‌های بسیار زیادی در رسانه‌ها در مورد درگیری مورینیو و بازیکنان اسپانیایی رئال مادرید منتشر شد. این اتفاق‌ها در حالی رخ داد که رئال در لالیگا به تیم‌های نه چندان مطرح باخت. یارگیری بسیار ضعیف او در تابستان نیز بر گرفتاری‌های او در میانه‌های فصل افزود تا اینکه همه چیز در این تیم مصیبت‌بار شود.
ولی مادرید از ابتدای سال جدید میلادی به یک باره به پا خواست. آنها به جمع 4 تیم پایانی در لیگ قهرمانان اروپا راه یافتند و در کوپا دل ری نیز بارسلونا را در 2 دیدار رفت و برگشت مغلوب کردند. خرید دیگو لوپز در پنجره نقل و انتقال‌های ژانویه به نوعی قوهای سپید را از بحران درآورد. نمایش خیره کننده او برابر منچستریونایتد موجب صعود رئال به یک چهارم شد تا الکس فرگوسن، سرمربی یونایتدها در ستایش از او بگوید: «در بسیاری از دقیقه‌ها که به سمت دروازه رئال حمله می‌کردیم و لوپز توپ‌ها را دفع می‌کرد، احساس می‌کردم اگر کاسیاس دروازه‌بان رئال بود، همه آن توپ‌ها وارد دروازه شده بودند.»
درگیری، درام و موفقیت اجزای جدایی ناپذیر مربی گری مورینیو هستند. این مربی پرتغالی تاکنون و شاید هم برای همیشه با آن اخلاق‌های جنجالی‌اش، با صحبت‌های جالب توجه در کنفرانس‌های خبری، دعوت به سکوت کردن تماشاگران لیورپول در فینال جام‌ها، خروج از ورزشگاه در سبد رخت چرک، صحبت‌هایش در مورد آندریاس فریسک و فرانک ریکارد، درگیری با پپ گواردیولا و انگشت کردن در چشم تیتو ویلانووا، بازهم تشنگی زیادی برای پیروزی و موفقیت دارد. مورینیو فوق العاده است، خاص است. خودش هم این را می‌داند.
