صراط: داریوش سجادی فعال رسانه ای ساکن امریکا و مدیر تلویزیون سابق هما در
یادداشتی در وبلاگ خود نگاهی داشته به سیاست رسانه ای بی بی سی فارسی در
خصوص نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 88 و ابراز داشته که بی
بی سی فارسی در جریان انتخابات سال 88 اساسا تمایلی به دادن تریبون به
کارشناسان بیرون از دو قطبی موسوی ـ احمدی نژاد نداشت.
بنابراین گزارش؛ آقای سجادی در یادداشتی با عنوان «با بی بی سی در صحنه!» نوشته است:
بالغ بر چهار سال پیش در چنین روزی ساعت ۱۰ صبح به وقت غرب امریکا از تلویزیون فارسی BBC که پنج ماهی می شد آغاز به کار کرده بود با من تماس گرفتند و تماس گیرنده ضمن راهنمایی اینجانب جهت تمهید ارتباط تصویری با استودیوی BBC پیشنهاد داد تا به مناسبت ایام انتخابات ریاست جمهوری در ایران بنده را در ذیل یکی از کارشناسانی که قرار است به این مناسبت در ایام تبلیغات انتخابات با ایشان گفتگو کنند، قرار دهند.
بنا به اظهار مشارالیه قرار بود BBC طی این مدت به تناوب با بنده و دیگران پیرامون نامزدهای موجود مصاحبه کند و در انتها از من پرسید در اردوی کدامیک از نامزدها قرار دارم و بنده نیز گفتم: اینجانب یک فعال سیاسی نیستم اما به صفت شخصی از نامزدی جناب کروبی حمایت کرده و می کنم لذا ایشان پذیرفت تا بنده را در مقام روزنامه نگار طرفدار کروبی در سیاهه مصاحبه شوندگان قرار دهد.
جالب آن بود تا پایان انتخابات مزبور، BBC حتی یک بار هم برای گفتگو با اینجانب در مورد جناب کروبی تماس نگرفت! و این نه تنها شامل اینجانب نشد بلکه وقتی کلیت برنامه BBC را تا روز انتخابات دنبال کردم به وضوح مشاهده شد BBC اساساً تمایلی به دادن تریبون بیرون از دو قطبی موسوی ـ احمدی نژاد نداشت و تا آنجا که توانست بر آن دو قطبی با گرایشی معنادار به سمت موسوی دامن زد!
هر چند از فردای بروز شهرآشوبی ها در تهران BBC به سراغ بنده آمد اما نکته جالب آن بود که وقتی اینجانب به سهم و بضاعت خود کوشیدم با درج مقالاتم در روزنامه «اعتماد ملی» به شفاف شدن و آرام شدن فضا در تهران کمک کنم بار دیگر اما این بار به صورتی نامحسوس و غیر مستقیم مورد سانسور این «رسانه نما» قرار گرفتم!
داستان از این قرار بود که وقتی سلسله مقالات چهارگانه «تغار شکسته تهران» را برای انتشار در «اعتماد ملی» ارسال کردم بدون توضیح نسخه ای از آن که ناظر بر شیطنت BBC در ناآرامی های تهران بود از چاپ باز ماند و وقتی تلفنی جویای چرایی آن شدم دوستان در تهران گفتند: دوستان در BBC با انتشار آن موافق نیستند!
هیچ وقت هم معلوم نشد مقاله بنده چگونه قبل از انتشار سر از BBC درآورده بود!؟
هر چند نمی توان این واقعیت را کتمان کرد که کسر معناداری از شاغلان در تلویزیون فارسی BBC تعلق به نوقلمان بعد از دوم خرداد دارند که پس از ورود به خانواده مطبوعات داخل کشور بعدها به BBC پیوستند و طبیعتاً کماکان ارتباطات خود با همکاران سابق در داخل کشور را حفظ کرده اند اما در مجموع می توان این نتیجه را گرفت که BBC و عوامل BBC همواره در راستای منویات دولت بریتانیا در صحنه سیاسی و ایضاً اقتصادی ایران حضور موثر داشته اند!
منبع: رسانه ایران
بنابراین گزارش؛ آقای سجادی در یادداشتی با عنوان «با بی بی سی در صحنه!» نوشته است:
بالغ بر چهار سال پیش در چنین روزی ساعت ۱۰ صبح به وقت غرب امریکا از تلویزیون فارسی BBC که پنج ماهی می شد آغاز به کار کرده بود با من تماس گرفتند و تماس گیرنده ضمن راهنمایی اینجانب جهت تمهید ارتباط تصویری با استودیوی BBC پیشنهاد داد تا به مناسبت ایام انتخابات ریاست جمهوری در ایران بنده را در ذیل یکی از کارشناسانی که قرار است به این مناسبت در ایام تبلیغات انتخابات با ایشان گفتگو کنند، قرار دهند.
بنا به اظهار مشارالیه قرار بود BBC طی این مدت به تناوب با بنده و دیگران پیرامون نامزدهای موجود مصاحبه کند و در انتها از من پرسید در اردوی کدامیک از نامزدها قرار دارم و بنده نیز گفتم: اینجانب یک فعال سیاسی نیستم اما به صفت شخصی از نامزدی جناب کروبی حمایت کرده و می کنم لذا ایشان پذیرفت تا بنده را در مقام روزنامه نگار طرفدار کروبی در سیاهه مصاحبه شوندگان قرار دهد.
جالب آن بود تا پایان انتخابات مزبور، BBC حتی یک بار هم برای گفتگو با اینجانب در مورد جناب کروبی تماس نگرفت! و این نه تنها شامل اینجانب نشد بلکه وقتی کلیت برنامه BBC را تا روز انتخابات دنبال کردم به وضوح مشاهده شد BBC اساساً تمایلی به دادن تریبون بیرون از دو قطبی موسوی ـ احمدی نژاد نداشت و تا آنجا که توانست بر آن دو قطبی با گرایشی معنادار به سمت موسوی دامن زد!
هر چند از فردای بروز شهرآشوبی ها در تهران BBC به سراغ بنده آمد اما نکته جالب آن بود که وقتی اینجانب به سهم و بضاعت خود کوشیدم با درج مقالاتم در روزنامه «اعتماد ملی» به شفاف شدن و آرام شدن فضا در تهران کمک کنم بار دیگر اما این بار به صورتی نامحسوس و غیر مستقیم مورد سانسور این «رسانه نما» قرار گرفتم!
داستان از این قرار بود که وقتی سلسله مقالات چهارگانه «تغار شکسته تهران» را برای انتشار در «اعتماد ملی» ارسال کردم بدون توضیح نسخه ای از آن که ناظر بر شیطنت BBC در ناآرامی های تهران بود از چاپ باز ماند و وقتی تلفنی جویای چرایی آن شدم دوستان در تهران گفتند: دوستان در BBC با انتشار آن موافق نیستند!
هیچ وقت هم معلوم نشد مقاله بنده چگونه قبل از انتشار سر از BBC درآورده بود!؟
هر چند نمی توان این واقعیت را کتمان کرد که کسر معناداری از شاغلان در تلویزیون فارسی BBC تعلق به نوقلمان بعد از دوم خرداد دارند که پس از ورود به خانواده مطبوعات داخل کشور بعدها به BBC پیوستند و طبیعتاً کماکان ارتباطات خود با همکاران سابق در داخل کشور را حفظ کرده اند اما در مجموع می توان این نتیجه را گرفت که BBC و عوامل BBC همواره در راستای منویات دولت بریتانیا در صحنه سیاسی و ایضاً اقتصادی ایران حضور موثر داشته اند!
منبع: رسانه ایران
مغضوب زمین و زمان وافلاک است