از حساسیت‌های امام نسبت به سختی در زندگی قشر‌های مختلف مردم، خاطرات فراوانی وجود دارد، در اینجا به ذکر یکی از این خاطرات بسنده می‌کنیم:
زمستان سال ۶۲ امام دو هفته ملاقات هایشان را قطع کردند. این طبیعی بود. امام هر چند مدت، ملاقات هایشان را قطع می‌کنند مثل ماه مبارک رمضان که ملاقات هایشان را قطع می کنند.
بعد از تقریباً ۱۰ روز که ملاقات هایشان آزاد شد مجدداً دو هفته ملاقات شان قطع شد. من تلفنی از جناب آقای رسولی سؤال کردم چه شد که امام مجدداً ملاقات شان قطع شد؟ فرمودند از روزی که امام شنیدند در غرب کشور کمبود نفت وجود دارد. چون آن سال زمستان سرد بود ـ دستور دادند بخاری‌های جماران را خاموش کنند لذا امام به شدت سرما خورده اند.
منبع:برشی از کتاب برداشت‌هایی از سیره امام خمینی
